Een feestje dat je tot de laatste minuut wil meemaken

Het is september 1927 als Ella van Borssum Waalkes met haar oudtante Theresia voor een verblijf van een paar weken in het Familiehotel in het Drentse Paterswolde aankomt. Ella heeft de ambitie om de Nederlandse Agatha Christie te worden, ze moet alleen nog een goed onderwerp verzinnen om haar eerste boek over te schrijven. Ze heeft amper haar koffers uitgepakt als ze op het zonnige terras van het hotel twee politiemannen over de moord op Willemina Jansen uit 1917 hoort praten. Ze hebben hun twijfels over de man die als dader is aangewezen. Ella ziet deze mysterieuze moord als een uitgelezen kans en besluit hem op te lossen. Maar daarmee werkt ze zichzelf wel diep in de problemen.

---Het lot van Willemina---
Willemina was een keurige jongedame van 28 jaar oud die op 22 september 1917 naar Paterswolde fietste voor een bezoek aan kennissen. Ze kwam alleen nooit meer terug. Maandenlang is er naar haar gezocht, totdat haar dode lichaam uiteindelijk in een bosje schuin tegenover het Familiehotel in Paterswolde werd gevonden. Niet veel later bekende een psychiatrisch patiënt dat hij zich aan Willemina had vergrepen en haar daarna had vermoord, maar hij stierf voordat hij veroordeeld kon worden.

Ella vindt het een interessant verhaal en dat kan ze op dit moment wel gebruiken. Ze heeft zich onlangs verloofd met Maurits van Bevervoorden, net voordat hij voor een opdracht naar Nederlands-Indië werd gestuurd. Het is de bedoeling dat ze gaan trouwen zodra hij weer terug is, maar Ella heeft inmiddels steeds meer twijfels of dat wel zo’n verstandige beslissing is. Veel ruimte voor aarzeling is er alleen niet, want haar moeder staat om dit huwelijk te springen. Maurits is namelijk een uitstekende partij en Ella wordt er ook niet jonger op.

Om haar gedachten af te leiden, ondervraagt Ella iedereen in het Familiehotel of zij misschien iets weten en uiteindelijk gaat ze zelfs oude kennissen van Willemina ondervragen. Maar als snel blijkt dat iemand vindt dat ze teveel vragen stelt en pogingen onderneemt om haar met geweld tegen te houden.

---De man met de pet---
Het begint allemaal met een map aantekeningen die uit haar kamer ontbreekt, maar dat is nog maar een kleine voorbode. Naarmate Ella’s onderzoek naar de moord op Willemina vordert wordt het steeds gevaarlijker en is het nog maar de vraag of Ella en de mensen die haar ondersteunen nog wel veilig zijn.

“Zodra ik de Turfsingel op liep, zag ik aan de andere kant de man met de pet weer. Hij leunde, zichtbaar wachtend, tegen een muur, een sigaret in de mondhoek. Zodra hij mij in het vizier kreeg, trok hij opnieuw de pet verder over zijn voorhoofd. Ik begon te lopen en vanuit mijn ooghoeken zag ik dat de man in beweging kwam en in de richting van de brug liep. Verdorie, wat wilde hij van me? In tegenstelling tot de moed waarmee ik achter Dijkstra was aangerend om hem te ondervragen, joeg deze kerel met zijn forse postuur en gure blik mij angst aan. Wat moest ik doen? Romkes zou nog niet op de Grote Markt staan, en alleen de Heerestraat in gaan durfde ik niet.”

---Een feestje dat je tot de laatste minuut wil meemaken---
Ik ben dol op cosy crime boeken, dus ik was aangenaam verrast toen ik als lid van de Crime Compagnie Club dit boek nog voordat het in de winkels verkrijgbaar was op mijn deurmat had liggen. Zodra ik een weekend geen afspraken had staan ben ik er dan eens goed voor gaan zitten, want ik had al zo’n vermoeden dat ik dit verhaal het liefste in één ruk uit zou willen lezen. En dat is me moeiteloos gelukt. De sfeer, de personages, de spanningsboog en de geschiedenisfeitjes kloppen allemaal als een bus en dat zorgt voor een feestje dat je tot de laatste minuut wil meemaken.

Ik heb eerder boeken van Marijke Verhoeven gelezen en die bevielen prima. Onder invloed en Onder mijn huid waren hele aardige thrillers. Maar met dit boek heeft Verhoeven zich overduidelijk op alle vlakken overtroffen door een onopgeloste moord uit het verleden als onderwerp voor een cosy crime thriller te kiezen.

Nog voordat ik de laatste bladzijde om had geslagen heb ik Marijke dan ook via Facebook laten weten dat ik intens hard hoop dat ze Ella van Borssum Waalkes in nog veel meer van dergelijke heerlijke verhalen terug laat komen, want dit smaakt absoluut naar nog veel meer!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/