Een indrukwekkende pageturner

Er heerst al twee weken een hittegolf als Estelle Munro naar het huis van haar zoon Gregory schuifelt. Ze heeft last van haar artrose, maar dat weerhoudt haar er niet van om Gregory’s kat te voeren terwijl hij voor een conferentie in Frankrijk zit. Ze kijkt er bovendien ook naar uit om eens goed in het huis van haar zoon rond te neuzen om te zien hoe hij het redt sinds zijn vrouw weg is. Het stinkt er alleen erg als ze de voordeur opendoet, en die stank wordt alleen maar erger als ze naar de slaapkamer loopt. De vreselijk lucht blijkt van een lijk te komen, Gregory Munro ligt dood op bed en hij is overduidelijk vermoord.

---Een vrouwelijke seriemoordenaar---
Op het moment dat de dood van Gregory Munro wordt gemeld, zit inspecteur Erika Foster voor een etentje bij een vriend, forensisch patholoog Isaac Strong. Heel erg naar haar zin heeft ze het niet, want Isaac heeft zonder het te vertellen zijn ex Stephen Linley ook uitgenodigd en Erika mag hem niet. De spanning tijdens het etentje is om te snijden, dus zowel Isaac als Erika is blij dat ze een excuus hebben om snel te vertrekken.

De moord op Gregory Munro wordt al snel op homogeweld gegooid. Hij is met een zelfmoordzak om het leven gebracht, er is een verkrachtingsdrug gebruikt en er is homoporno is het nachtkastje gevonden. Voor de collega’s van Erika zorgen die details voor een uitgemaakte zaak, maar Erika vindt dat te makkelijk gedacht.

Wanneer niet veel later de tv-presentator Jack Hart op eenzelfde manier vermoord op zijn bed wordt gevonden, blijkt dat Erika gelijk had met haar aannames. Maar wanneer Erika stelt dat het hier om een vrouwelijke seriemoordenaar gaat, heeft ze het nodige aan haar meerderen uit te leggen.

---Een onverwacht telefoontje---
Wanneer Erika ervoor zorgt dat de zaak rond Gregory Munro en Jack Hart aandacht op televisie krijgt en zijzelf voor de camera een oproep naar het publiek doet om tips te geven, krijgt ze een onverwacht telefoontje. De moordenaar heeft haar telefoonnummer te pakken gekregen en besloten om haar persoonlijk aan te spreken.

“Er viel weer een stilte, waarin Erika als een dolle probeerde te bedenken wat ze kon doen. Ze keek naar haar telefoon, maar had geen idee hoe ze er een gesprek mee kon opnemen.
‘Het is nog niet voorbij,’ zei de stem.
‘Hoe bedoel je?’ vroeg Erika.
‘Kom kom, inspecteur Foster. Ik heb u daarnet opgezocht. U was een rijzende ster bij de politie. U bent afgestudeerd in de forensische psychologie. U hebt een onderscheiding. En tenslotte: u hebt iets met mij gemeen.’
‘Wat dan?’
‘Mijn echtgenoot is ook overleden… Maar helaas – anders dan bij u – was ik niet verantwoordelijk voor zijn dood.’”

---Een indrukwekkende pageturner---
Met dit tweede deel over inspecteur Erika Foster heeft Robert Bryndza opnieuw een indrukwekkende pageturner afgeleverd. Op zich is het verhaal niet heel bijzonder, het gaat over een seriemoordenaar op rampkoers zoals we wel vaker zien. En het mag dan dit keer wel om een vrouwelijke seriemoordenaar gaan, een vrij zeldzaam fenomeen, maar dat is niet het aspect dat dit boek speciaal maakt.

Het is Erika Foster die ervoor zorgt dat je aan de pagina’s gekluisterd blijft. Het zijn haar frustraties over tegenwerkende collega’s en meerderen en haar verdriet om haar overleden man die haar levensecht maken en ervoor zorgen dat je ontzettend met haar gaat meeleven.

In dit deel komt er ook wat meer diepgang in de nevenkarakters rond Erika, zoals Isaac, Moss, Peterson en Marsh, en dat geeft het geheel ook meer dimensie. Tel daar bij op dat de hoofdstukken kort zijn en dat het verhaal door alle vaart als een sneltrein voelt en je hebt een ongekende succesformule in handen.

Op naar het volgende deel!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/