Een matige leerservaring

Cloé Guillot rijdt met gillende sirenes op haar politiebus richting de Gorges de Galamus in Zuid Frankrijk. Er is daar een bosbrand uitgebroken en het vuur verspreid zich door de zomerse droogte razendsnel, maar daar mag de lokale brandweer voor gaan zorgen. Zij is met bloedspoed onderweg omdat er ook een melding is gekomen dat er iemand vlak bij de kapel van Saint-Antoine in de kloof is gevallen. Als ze daar aankomt, wordt ze alleen door de brandweermannen tegengehouden, het is veel te gevaarlijk om nu te gaan zoeken. Wanneer Cloé een busje met geëvacueerde wandelaars weg ziet rijden, bekruipt haar een enorm schuldgevoel.

---Drie mensen, drie verhalen---
Puck is met haar man Abel en hun zoontje Marnix op vakantie in Zuid Frankrijk, vlakbij deze Gorges de Galamus. Het is de bedoeling dat dit verblijf op een camping hen wat ontspanning biedt, een pauze van hun dagelijkse drukte, maar het lukt Puck maar niet om echt te genieten. Ze zit gruwelijk met zichzelf in de knoop. Ze zet talloze vraagtekens bij haar leven en vooral met de keuzes die ze heeft gemaakt. Wanneer er iets gruwelijks gebeurt, wordt alles flink in perspectief gezet. Dit geeft echter niet bepaald verlichting.

Op hetzelfde moment heeft Jonathan in Nederland zijn eigen problemen. Hij wordt gekweld door zijn moeilijke jeugd, het pestgedrag dat hij van zijn klasgenoten op de middelbare school voor zijn kiezen kreeg en het feit dat het hem maar niet lukt om zijn grote liefde voor hem te winnen. Hij doet zijn uiterste best om toenadering tot haar te zoeken, maar tot nu toe heeft dat nog niet veel succes gehad.

Niet veel later krijgt rechercheur Cees Vermunt een moord op zijn bordje geschoven. Er is een jonge vrouw in een volkstuintjescomplex vermoord en het is aan hem om de dader te achterhalen. Deze zaak leidt hem uiteindelijk naar het Griekse eiland Kreta, waar hij de hulp van een schrijfster in moet schakelen om de moordenaar te kunnen pakken.

---Donkere gedachten---
In de tussentijd zakt Jonathan steeds verder weg in zijn donkere gedachten. Hij weet zelf ook wel dat hij met heftige trauma’s te kampen heeft, maar als hij hulp probeert te zoeken stuit hij op een onoverkomelijke wachtlijst. Jonathan probeert zich staande te houden, om zo normaal mogelijk in de maatschappij mee te draaien en om zijn liefde beantwoord te krijgen, maar het wil allemaal niet lukken. Gelukkig kan hij zijn frustraties en denkbeelden kwijt in zijn dagboeken.

“Ik fantaseer soms dat er een haak aan de muur hangt, een halfronde met een scherpe punt naar boven, en dat ik domme mensen dan bij hun keel grijp, ze optil en ze met dat zachte stukje tussen hun nek en hun schedel aan die haak prik zodat ze daar hangen en bloeden en doodgaan en daar dan blijven rotten.”

---Een matige leerservaring---
Dit boek van de succesvolle scenarioschrijver Lex Passchier werd bij de uitgave flink gepromoot en door de lovende recensies stond ik te trappelen om in deze thriller vol verrassende plotwendingen te duiken. Die plotwendingen kwamen zoals beloofd, maar de echte spanning was een grote afwezige. Dat vind ik wel een belangrijk vereiste om in het genre thriller te mogen vallen, daarom zou ik dit boek zelf eerder een roman noemen.

De personages in het verhaal zijn namelijk tot in de puntjes uitgediept en het was ook erg knap hoe deze ogenschijnlijk totaal verschillende mensen uiteindelijk allemaal met elkaar waren verbonden. Wat dat betreft is dit een uitstekend boek, ware het niet dat ik me tijdens het lezen vooral heel veel heb zitten ergeren.
Puck vond ik vreselijk irritant, Jonathan was een psychopaat die wat harder zijn best moet doen om hulp te zoeken en die dame in Griekenland vond ik eigenlijk ook maar een aanstelster. Daar komt nog bij dat de huidige maatschappelijke polarisatie erg gekleurd werd neergezet.

Alles bij elkaar opgeteld vond ik het ondanks de uitstekende plotwendingen, knappe verhaallijnen en goed uitgewerkte karakters een matige leeservaring. Ik kan me goed voorstellen dat massa’s mensen dit boek geweldig vinden, maar mijn ding is het niet.

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/