Brunetti als Italiaanse Hercule Poirot

´Is er een dokter in de zaal?´ Artistiek directeur Facini staat onwennig op het podium, enkele minuten nadat de pauze van de opera La Traviata is afgelopen en de mensen in de zaal onrustig op het vervolg van de voorstelling zitten te wachten. Een vrouwelijke arts staat op uit het publiek en volgt de artistiek directeur naar de kleedkamer van de wereldberoemde dirigent Helmut Wellauer. Zodra ze de deur van de kamer heeft geopend weet ze echter genoeg. Deze man heeft geen dokter nodig, want hij is overduidelijk al dood. De politie wordt gebeld en zo verschijnt commissaris Guido Brunetti niet veel later in het fameuze theater La Fenice in Venetië.

---Dood door cyaankali---
Helmut Wellauer is als dirigent een van de grootste musici van de 20e eeuw, maar nu zit hij met een verwrongen gezicht dood in zijn kleedkamer terwijl een vervangende dirigent de tweede helft van de opera leidt. Aan de voeten van de 74-jarige dirigent liggen de resten van een kopje koffie en al snel blijkt dat deze koffie cyaankali bevatte, een meedogenloos gif dat hem binnen een paar minuten heeft gedood.

Het is aan Brunetti om de moordenaar te vinden en zijn oog valt direct op drie mensen in het theater: Regisseur Santore, de sopraan en operadiva Flavia Petrelli en de veel jongere echtgenote van de dirigent, de Hongaarse Elisabeth Wellauer. Zij is de derde vrouw van de maestro en een voor de hand liggende keuze voor de moord, ze zal er ongetwijfeld veel geld aan overhouden. Maar Santore heeft ook zo zijn redenen om Wellauer niet te mogen, net zoals de excentrieke Flavia Petrelli.

Toch lukt het Brunetti niet om een van zijn eerste verdachten op een geloofwaardig motief te betrappen, met de warme adem van vicequestori Patta in zijn nek is hij genoodzaakt om andere wegen te bewandelen.

---De roddels van de welgestelden---
Brunetti is al jaren gelukkig getrouwd met Paola, ze hebben samen zoon Rafaelle van zestien en dochter Chiara van dertien. Paola is docent Engelse literatuur aan de universiteit, maar ook de enige dochter van de schatrijke Venetiaanse graaf Falier.

Ondanks dat Guido Brunetti een keurige man met uitstekende manieren is, heeft hij zich nooit thuis gevoeld in het leven van zijn schoonfamilie. Met name zijn schoonvader vindt hij koel en afstandelijk, daarom ziet hij hen eigenlijk alleen maar met de feestdagen. Maar nu er een wereldberoemde dirigent is vermoord ziet Brunetti zich genoodzaakt om zich in hun aristocratische kringen te mengen om zo meer over de roddels van de welgestelden te weten te komen.

Dit blijkt uiteindelijk onverwacht goed te werken, waardoor Brunetti naar een verrassende uitkomst van zijn zaak toe kan werken.

---Brunetti als Italiaanse Hercule Poirot---
Dit boek stamt uit 1992 en aangezien de schrijfstijl behoorlijk stijf en gedateerd aandoet is het met recht een ‘gouwe ouwe’ te noemen. Het is het eerste deel uit de inmiddels meer dan dertig delen tellende Brunetti-reeks van Donna Leon en het leek me leuk om daar gewoon vanaf het begin in te duiken.

Het verhaal deed me door de wat ouderwetse schrijfstijl, alom vertegenwoordigde sigaretten, telefoons met draaischijven en een wereld zonder internet in veel opzichten aan de boeken van Agatha Christie denken. Brunetti is in zekere zin ook een soort Italiaanse Hercule Poiret. Hij is vasthoudend, maar ook altijd beleefd. Doortastend en toch op en top een beschaafde heer. Padovani, kunstcriticus, oud studiegenoot van Paola en de grootste roddeltante van Venetië geeft het verhaal onverwachte flair met een vleugje humor.

Al met al is het een bijzonder sfeervolle en ingenieuze start van een serie, ik denk dat het voor mij een blijvertje is!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/