Behoorlijk traag

Londen, 1962. De 19-jarige Celia Duchesne werkt al drie jaar met plezier als winkelbediende in het antiquariaat met oude boeken van meneer en mevrouw Blythe. Maar wanneer de Blythes met pensioen gaan en hun winkel verkopen, vreest Celia dat ze een nieuwe baan moet gaan zoeken. Gelukkig blijkt dat de nieuwe eigenaresse van het antiquariaat, de gescheiden Vera Denton uit Amerika, de hulp van Celia goed te kunnen gebruiken. Sterker nog, ze geeft Celia veel meer verantwoordelijkheid en opslag. Er komen alleen wel een paar bijzondere mannen naar de winkel. In veel gevallen kopen ze niets, maar komen ze speciaal voor mevrouw Denton.

---Onafhankelijk van een man---
Het is niet bepaald Celia’s droom om in een kleine stoffige boekwinkel te werken, maar voor nu voldoet het prima. Ze is dol op boeken en leest veel. Daarnaast bladert ze tot ergernis van haar moeder ook regelmatig door het tijdschrift ‘Good Housekeeping’. Daarin staan allerlei tips voor moderne jonge vrouwen met ambitie.

Het liefste zou Celia een secretaresseopleiding volgen, net zoals haar vriendin Daphne heeft gedaan. En dan ook op een chique kantoor gaan werken, misschien zelfs wel bij de BBC! Haar ouders willen daar echter niets van weten, ze kan zich volgens hen beter bezig houden met het vinden van een geschikte man en een gezin stichten. Wat dat betreft is de onafhankelijke Vera Denton een grote inspiratie voor haar. Zij besloot om van haar man te gaan scheiden en ging vervolgens in haar eentje naar de andere kant van de wereld. Daar besloot ze spontaan om eigenaresse van een winkel te worden, Celia vindt dat fantastisch. Zij wil ook onafhankelijk van een man haar leven op gaan bouwen.

---De nucleaire wapenwedloop---
In 1962 is de nucleaire wapenwedloop tussen de Verenigde Staten en Rusland in volle gang. Tot dusver heeft Celia zich daar niet mee bezig gehouden, maar door toedoen van Daphne (of beter gezegd: een scharrel van Daphne) beginnen de twee jonge vrouwen zich meer in deze politieke ontwikkelingen te verdiepen. Uiteindelijk sluiten ze zich allebei aan bij het CND (Campaign for Nucleair Disarmament) en demonstreren ze actief mee in de protesten tegen de toenemende nucleaire wapens van Rusland en de Verenigde Staten.

Het huwelijk tussen de ouders van Celia is niet bepaald goed. Ze lijken weinig om elkaar te geven en vooral haar vader is vaak nors, vooral als hij de nodige alcohol heeft gedronken. Hun voorbeeld is een van de redenen waarom Celia niet staat te trappelen om zelf te trouwen. Maar dan ontdekt ze bij toeval het geheim dat haar ouders al lang met zich meedragen en begrijpt ze hen opeens een stuk beter.

Rond dezelfde tijd ontmoet ze Septimus Nelson in de boekwinkel van mevrouw Denton. Hij werkt bij de Amerikaanse ambassade in Londen en is op zoek naar een geschikt cadeau voor zijn baas. Er is direct een klik tussen Septimus en Celia en langzaam maar zeker gaan ze steeds meer met elkaar om, ook al past dat helemaal niet in Celia’s plannen.

---Behoorlijk traag---
Niets is zo intrigerend als de Koude Oorlog en alle spionage die daarbij kwam kijken, daarom wilde ik dan ook graag dit boek lezen. Het was alleen wat minder boeiend dan verwacht, en volgens mij komt dat omdat er teveel verschillende elementen in het verhaal zijn verwerkt.

Celia is aan de ene kant bezig met haar carrière, haar onafhankelijkheid en de zorgen om de nucleaire wapenwedloop, maar krijgt ook met het grote geheim van haar ouders te maken. Vera Denton is een interessant figuur, maar lijkt zich helemaal niet met het reilen en zeilen van de boekwinkel bezig te willen houden en kent wonder boven wonder Septimus van vroeger. En dan is er ook nog Septimus die helemaal niet op zoek naar een relatie is, maar toch niet bij Celia weg wil blijven.

Je zou zeggen dat dit allemaal samen voor genoeg interessante leeskost zou zorgen, maar ik vond het tegendeel waar. Het hele boekwinkelcomplot raakt hierdoor behoorlijk ondergesneeuwd. En er ligt zo’n focus op het niet te snel prijsgeven van belangrijke aanwijzingen over wat er werkelijk aan de hand is dat het verhaal behoorlijk traag is geworden. Jammer, ik heb het idee dat er meer in had gezeten!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/