Een hoog mysteriegehalte

De 25-jarige Annie is haar slecht betaalde kantoorbaantje kwijtgeraakt, maar daar is ze niet echt rauwig om. Ze ziet dit als een perfecte kans om nu eindelijk eens die geweldige thriller te gaan schrijven die al een eeuwigheid in haar hoofd zit. Annies moeder is kunstenares en woont dankzij haar tante Francis gratis in een prachtig groot huis in Chelsea, dus om haar uitgaven te verminderen besluit Annie om bij haar moeder te gaan wonen. Ze heeft nauwelijks haar verhuisdozen uitgepakt als ze een brief van de notaris van deze tante Francis in Castle Knoll ontvangt. Ze is als erfgename van deze schatrijke vrouw benoemd, maar daar blijken al snel wel wat haken en ogen aan te zitten.

---De erfenis van tante Francis---
Annie heeft haar oudtante Francis nog nooit ontmoet en haar mond valt open als ze het enorme landhuis van dit onbekende familielid ziet. De schok is nog groter als ze eenmaal binnen Francis dood aantreft. Ze is vermoord. Het opmerkelijke is dat Francis in 1965 als zeventienjarige van een waarzegster te horen had gekregen dat ze op een dag vermoord zou worden, en dat deze voorspelling sindsdien haar hele leven beheerste.

In haar ruime bibliotheek had Francis een enorm archief met aanwijzingen voor haar toekomstige moord, maar kennelijk had ze de oplossing niet op tijd gevonden. In haar testament heeft ze daarom onlangs bepaald dat de begunstigden in haar testament, Annie en Francis’ zwager Saxon, een week de tijd hebben om de moordenaar te vinden. Degene de dader weet aan te wijzen, krijgt de volledige erfenis.

Het geld en de bezittingen kunnen Annie niet zoveel schelen. Maar feit is wel dat haar moeder en zijzelf naar een ander onderkomen zullen moeten verhuizen als ze de moordenaar niet op tijd vindt. Annie besluit zich in de strijd te werpen, maar dat blijkt een stuk moeilijker te zijn dan gedacht.

---Niet bepaald veilig---
Al snel blijkt dat er in het slaperige dorpje Castle Knoll genoeg mensen een geloofwaardig motief hadden om Francis naar een andere wereld te helpen. Het is dus aan Annie om erachter te komen wie er daadwerkelijk voor heeft gezorgd dat de voorspelling van die waarzegster uiteindelijk uit is gekomen. Daarbij moet ze natuurlijk sneller zijn dan Saxon en zijn pedante vrouw Elva, anders moet ze binnenkort weer verhuizen.

Naarmate Annie steeds meer informatie weet ze verzamelen, ondervindt ze echter al snel dat haar onderzoek niet bepaald veilig is.

“Opeens dringt het tot me door dat ik een doelwit ben geworden. Degene die Francis heeft vermoord zal niet aarzelen om nogmaals toe te slaan als zijn geheim in gevaar dreigt te komen.
Net als mijn emoties de overhand dreigen te nemen hoor ik een bons aan de andere kant van de kamer. Ik zoek haastig naar een wapen – een brievenopener, een haarspeld, wat dan ook. Uiteindelijk vind ik een vulpen, waar ik de dop vanaf trek om hem als steekwapen te kunnen gebruiken. Als ik niet zo bang was zou ik gelachen hebben om de absurditeit ervan, maar in plaats daarvan beweeg ik me langzaam achteruit, in de richting van de deur.”

---Een hoog mysteriegehalte---
Denk je aan cozy crime, dan denk je aan grote landhuizen met donkere lambrisering op het Engelse platteland. En dat is dan ook precies het decor dat Kirsten Perrin voor deze heerlijke thriller heeft gebruikt.

Het mysteriegehalte is hoog, want het dagboek van Francis is ook door het verhaal verweven. Vanaf het moment dat Francis als jonge vrouw de onheilspellende boodschap van de waarzegster kreeg heeft ze namelijk alle ontwikkelingen in haar leven beschreven. Hierdoor komt Annie te weten dat een van Francis’ beste vriendinnen vrij snel na de voorspelling spoorloos is verdwenen en ontdekt ze hoe Francis aan haar vermogende echtgenoot is gekomen.

Stapje voor stapje komt de sympathieke Annie dichter bij de oplossing van het raadsel dat haar oudtante om zich heen droeg, maar of ze daar ook op tijd achter komt laat ik natuurlijk in het midden.

Ik heb genoten van dit sfeervolle boek, wat mij betreft mag Kirsten Perrin nog veel meer van dit soort boeken schrijven!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/