Lezersrecensie
Blinkt uit in originaliteit
Wanneer commissaris Kat Frank na ruim anderhalf jaar afwezigheid het hoofdbureau van de politie van Warwickshire binnenloopt is ze vastbesloten om haar leven weer op te pakken. Zes maanden eerder is haar man John aan kanker overleden en nu het beter met haar zoon Cam gaat, wil ze opnieuw aan het werk. Aangezien ze door de mantelzorg een tijdje uit de roulatie is geweest, wil hoofdinspecteur McLeish dat Kat een bijzonder pilotproject gaat leiden. Ze gaat samenwerken met Lock, een Artificially Intellegent Detection Entity. Deze AI gaat Kat’s nieuwe team helpen om een paar cold cases op te lossen, maar dat ziet Kat eigenlijk helemaal niet zitten.
---De ergernissen zijn niet te tellen---
Lock is als zogenaamde Artificially Intellegent Detection Entity (AIDE) een plan van de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken. In het Verenigd Koninkrijk wordt er namelijk iedere 90 seconden iemand vermist en dat leidt tot zo’n 300.000 zaken per jaar. AIDEs kunnen grote hoeveelheden data verwerken en voor een fractie van de kosten veel meer misdaden oplossen dan een politieman of – vrouw van vlees en bloed.
Dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar Kat vindt haar intuïtie en instinct belangrijker dan welke data van social media of gezichtsherkenningssoftware dan ook. Toch komt ze er niet onderuit om Lock een kans te geven. Ze krijgt een hypermoderne armband om haar pols zodat Lock de informatie die ze krijgt in luttele seconden kan verwerken en interpreteren en gaat aan de slag.
Haar ergernissen zijn alleen niet te tellen als ze continu commentaar vanaf haar pols te horen krijgt. Of wanneer Lock in de vorm van de hologram van een man naast haar staat en zich met de interviews van mogelijke getuigen bemoeit.
---Data versus onderbuikgevoel---
Samen met Lock, brigadier Browne, inspecteur Hassan en professor Okonedo vormt Kat het eerste mens-machine politieteam ooit. Ze besluiten om de afzonderlijke verdwijningen van Tyrone Walters en Will Robinson op te pakken, beide jongemannen zijn al een tijdje vermist. Lock heeft Will Robinson als zaak gekozen omdat de data laat zien dat dit vrij eenvoudig op te lossen zou moeten zijn terwijl Kat op basis van haar onderbuikgevoel haar pijlen op de verdwenen Tyrone Walters wil richten.
Het is uiteindelijk niet alleen de keuze voor de zaken die opgepakt moeten worden die de enorme kloof tussen Lock en Kat laat zien, ze lopen voortdurend tegen verschillende inzichten aan en dat zorgt voor de nodige wrijving.
“’Heb je Casablanca dan gezien?’
‘Ja, nu net.’
‘Nu net? Dat is onmogelijk.’
Lock wierp haar een vriendelijke, bijna medelijdende blik toe, ‘Beoordeel me alstublieft niet naar uw eigen maatstaven. De film duurt maar 102 minuten, dus het kostte me krap 1,7 seconden om hem te zien.’
‘Je bent hier verdomme niet om films te kijken Lock. We worden geacht de gangen van Will Robinson na te gaan, weet je nog?’
Lock spreidde zijn armen. ‘In tegenstelling tot menselijke wezens kan ik honderden taken tegelijk uitvoeren. En ik vergeet echt nooit iets.’
‘Dan weet je vast nog wel dat ik je heb gevraagd je kop te houden.’”
---Blinkt uit in originaliteit---
Als thrillerliefhebber heb ik talloze detectives gelezen waarbij rechercheurs of commissarissen moorden en verdwijningen proberen op te lossen. Dit boek is op hetzelfde principe gestoeld, maar door de toevoeging van Lock blinkt het uit in originaliteit. Tel daarbij op dat Kat een erg sympathieke en herkenbare dame is en je hebt een ongekende succesformule in handen.
Met Lock op haar hippe armband lijkt Kat in veel opzichten op David Hasselhoff in Knight Rider, een populaire televisieserie uit de jaren ’80. Door de hologramversie van Lock (en alle vrij recente ontwikkelingen op het gebied van AI) is dit verhaal echter verdomd actueel. Maar ook de conclusie van de twee vermissingen valt erg in het hedendaagse straatje: AI is geen bedreiging, maar een nuttig hulpmiddel dat zeker niet moet worden geschuwd.
Dit debuut van Jo Callaghan is in 2023 in het Verenigd Koninkrijk verschenen en onlangs naar het Nederlands vertaald. In het Engels zijn er inmiddels drie delen over Kat & Lock. Ik hoop dat deze twee boeken ook snel op de Nederlandse markt verschijnen, want ik ben fan!
Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/
---De ergernissen zijn niet te tellen---
Lock is als zogenaamde Artificially Intellegent Detection Entity (AIDE) een plan van de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken. In het Verenigd Koninkrijk wordt er namelijk iedere 90 seconden iemand vermist en dat leidt tot zo’n 300.000 zaken per jaar. AIDEs kunnen grote hoeveelheden data verwerken en voor een fractie van de kosten veel meer misdaden oplossen dan een politieman of – vrouw van vlees en bloed.
Dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar Kat vindt haar intuïtie en instinct belangrijker dan welke data van social media of gezichtsherkenningssoftware dan ook. Toch komt ze er niet onderuit om Lock een kans te geven. Ze krijgt een hypermoderne armband om haar pols zodat Lock de informatie die ze krijgt in luttele seconden kan verwerken en interpreteren en gaat aan de slag.
Haar ergernissen zijn alleen niet te tellen als ze continu commentaar vanaf haar pols te horen krijgt. Of wanneer Lock in de vorm van de hologram van een man naast haar staat en zich met de interviews van mogelijke getuigen bemoeit.
---Data versus onderbuikgevoel---
Samen met Lock, brigadier Browne, inspecteur Hassan en professor Okonedo vormt Kat het eerste mens-machine politieteam ooit. Ze besluiten om de afzonderlijke verdwijningen van Tyrone Walters en Will Robinson op te pakken, beide jongemannen zijn al een tijdje vermist. Lock heeft Will Robinson als zaak gekozen omdat de data laat zien dat dit vrij eenvoudig op te lossen zou moeten zijn terwijl Kat op basis van haar onderbuikgevoel haar pijlen op de verdwenen Tyrone Walters wil richten.
Het is uiteindelijk niet alleen de keuze voor de zaken die opgepakt moeten worden die de enorme kloof tussen Lock en Kat laat zien, ze lopen voortdurend tegen verschillende inzichten aan en dat zorgt voor de nodige wrijving.
“’Heb je Casablanca dan gezien?’
‘Ja, nu net.’
‘Nu net? Dat is onmogelijk.’
Lock wierp haar een vriendelijke, bijna medelijdende blik toe, ‘Beoordeel me alstublieft niet naar uw eigen maatstaven. De film duurt maar 102 minuten, dus het kostte me krap 1,7 seconden om hem te zien.’
‘Je bent hier verdomme niet om films te kijken Lock. We worden geacht de gangen van Will Robinson na te gaan, weet je nog?’
Lock spreidde zijn armen. ‘In tegenstelling tot menselijke wezens kan ik honderden taken tegelijk uitvoeren. En ik vergeet echt nooit iets.’
‘Dan weet je vast nog wel dat ik je heb gevraagd je kop te houden.’”
---Blinkt uit in originaliteit---
Als thrillerliefhebber heb ik talloze detectives gelezen waarbij rechercheurs of commissarissen moorden en verdwijningen proberen op te lossen. Dit boek is op hetzelfde principe gestoeld, maar door de toevoeging van Lock blinkt het uit in originaliteit. Tel daarbij op dat Kat een erg sympathieke en herkenbare dame is en je hebt een ongekende succesformule in handen.
Met Lock op haar hippe armband lijkt Kat in veel opzichten op David Hasselhoff in Knight Rider, een populaire televisieserie uit de jaren ’80. Door de hologramversie van Lock (en alle vrij recente ontwikkelingen op het gebied van AI) is dit verhaal echter verdomd actueel. Maar ook de conclusie van de twee vermissingen valt erg in het hedendaagse straatje: AI is geen bedreiging, maar een nuttig hulpmiddel dat zeker niet moet worden geschuwd.
Dit debuut van Jo Callaghan is in 2023 in het Verenigd Koninkrijk verschenen en onlangs naar het Nederlands vertaald. In het Engels zijn er inmiddels drie delen over Kat & Lock. Ik hoop dat deze twee boeken ook snel op de Nederlandse markt verschijnen, want ik ben fan!
Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/
1
Reageer op deze recensie