Alweer een ijzersterk karakter

Adam Brandt werkt als ervaren forensisch psycholoog nauw samen met de politie van Chicago, er is nog maar weinig wat hem echt van zijn stuk brengt. Dan wordt hij na een routinegesprekje op het politiebureau bij de ondervraging van een tienermeisje betrokken en weet hij al vrij snel dat hij geen idee heeft hoe hij deze zaak aan moet pakken. De veertienjarige Kassandra Wojcek trapte schennis op straat nadat ze al lopend tegen een man was gebotst, ene Jacob Jones. Op zich was dat niets ernstigs, ware het niet dat het meisje hem op een hysterische manier wilde waarschuwen dat hij binnenkort dood zou gaan. Amper een dag later wordt Jacob Jones gevonden. Hij is vermoord.

---Een bijzondere gave---
Kassandra – die liever Kassie word genoemd – is niet bepaald een modeltiener. Ze heeft een strafblad waar onder andere bezit van harddrugs, diefstal, verzet bij arrestaties en handelen onder invloed op staan en bovendien is ze vaker niet op school dan wel. Het is niet meer dan logisch dat de politie haar ondanks haar slungelige lijfje en jonge leeftijd na het voorafgaande incident als hoofdverdachte beschouwd zodra het toegetakelde lichaam van Jacob Jones wordt aangetroffen.

Adam Brandt vindt die verdenking van Kassie alleen onterecht, hoe onlogisch het ook mag klinken. Kassie heeft namelijk een bijzondere gave. Als ze iemand in de ogen kijkt, kan ze zien hoe het leven van die persoon zal eindigen. En wanneer het zal eindigen.

Bijgelovig is Adam niet. Ook heeft hij zich nooit met paranormale zaken bezig gehouden. Toch gelooft hij de beweringen van het tienermeisje. Haar verklaringen zijn te duidelijk om zomaar weg te wuiven als fantasie. Voordat hij het weet is Adam alleen nog maar met Kassie bezig en dat komt hem ontzettend duur te staan.

---De werkelijke seriemoordenaar---
Het blijft niet bij de moord op Jacob Jones. Niet veel later wordt er een vrouw om het leven gebracht en dat kan net zo goed met Kassie in verband worden gebracht. Niet bepaald vreemd, want Kassie had ook deze vrouw bij toeval in de ogen gekeken en gezien dat ze binnenkort dood zou gaan. Kassie wilde haar waarschuwen en was daar net als bij Jacob Jones te vasthoudend in geweest.

Er zit maar één ding op om de werkelijke seriemoordenaar te vinden: Adam en Kassie zullen zelf op onderzoek uit moeten gaan. Hierdoor komt Adam steeds meer over Kassie te weten, ook de dingen die hij veel liever niet had geweten.

“Adam staarde haar aan en was opeens heel bezorgd. Intuïtief leunde hij naar voren. ‘Kassie, heb je je éigen dood gezien?’
‘Natuurlijk.’
‘En hoe… hoe ga je dood?’ Het was een bizarre vraag, maar hij moest hem stellen. Als Kassie ervan overtuigd was dat ze niet veel tijd meer had, moest hij dat weten.
‘Ik word vermoord.’
Drie simpele woorden die zijn adem deden stokken. Niet vanwege de inhoud, al was die schokkend genoeg, maar meer door de stelligheid waarmee ze ze zei. Een paar seconden zaten ze gevangen in stilte, waarna hij haperend vroeg: ‘En weet je… door wie je wordt vermoord?’
Opnieuw volgde er een lange afschuwelijke stilte, waarna Kassie haar hoofd ophief en zei: ‘Door jou.’”

---Alweer een ijzersterk karakter---
Ik heb de volledige Helen Grace-serie van M.J. Arlidge van voor tot achter gelezen, dus het werd de hoogste tijd om me ook eens aan een van zijn twee stand-alones te wagen. Deze eerste vingeroefening van Arlidge naast zijn iconische karakter Helen Grace speelt zich af in Chicago en dat is op zich al een opzienbarende keuze voor een Brit. Toch zet hij ondanks alle controversiële paranormale aspecten een heel geloofwaardig en beklemmend verhaal neer met alweer een ijzersterk karakter: Adam Brandt.

Met zijn beroep als forensisch psycholoog en alle verwikkelingen die hij in dit verhaal voor zijn kiezen krijgt, schreeuwt Adam Brandt wat mij betreft om een eigen serie, maar kennelijk heeft Arlidge zich daar nog niet aan gewaagd. Zijn tweede stand-alone gaat namelijk om weer een ander hoofdpersonage.

Hoe dan ook, M.J. Arlidge laat in dit boek opnieuw zien dat hij een meesterlijke thrillerschrijver is door een bloedstollend verhaal te serveren dat na het omslaan van de laatste bladzijde nog een tijdje onder je huid blijft kleven. Ik denk niet dat ik ooit genoeg van de werken van die man ga krijgen.

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/