Geen dertien-in-een-dozijn boek

Sinds de gewelddadige dood van haar jongste dochter Insa was Hester eigenlijk alleen nog maar aan het overleven, zeker toen door haar diepe rouw haar huwelijk sneuvelde en hun zeilschool diep in de financiële problemen belandde. Toch zijn er sinds kort weer wat kleine lichtpuntjes te bespeuren. Alle cursussen voor de zeilschool zijn namelijk volgeboekt en Hester vindt het fijn dat haar zoon Jort en dochter Silke nog altijd met plezier als instructeurs voor de zeilschool werken. Maar wanneer er opnieuw een meisje in de buurt van de zeilschool wordt vermoord, begint de ellende weer van voren af aan. Wordt de moordenaar dit keer wel gevonden?

---Schuldgevoel en verdriet---
Alles is nog pais en vree als de nieuwe cursisten zich bij de zeilschool melden. Ze gaan in een week van Hester en haar collega’s alle kneepjes van het zeilen leren en iedereen heeft er veel zin. Hester vindt het fijn dat ook Timo de cursus weer gaat volgen. Hij was de beste vriend van haar overleden dochter Insa en ze hoopt dat ze samen wat mooie herinneringen op kunnen halen.

Timo is zelf alleen minder enthousiast om weer terug te zijn op de plek waar hij een jaar lang met zoveel schuldgevoel en verdriet aan heeft teruggedacht. Het is zijn vader Jelmer die met alle geweld hier samen weer een zeilcursus wilde volgen, voor hem had dit niet gehoeven. Alles doet hem hier denken aan Insa en dat maakt de last die hij draagt alleen maar zwaarder.

Vlak na de start van de zeilcursus staat de politie bij Hester op de stoep. Marije van Steenwijk, een meisje dat kort geleden een zeilcursus bij Hester had gevolgd, is op een steenworp afstand van de zeilschool vermoord. Aangezien de moordenaar van Insa nooit is gevonden, wordt er vanuit gegaan dat het om dezelfde dader gaat. De kans is ook groot dat die dader op de een of andere manier aan de zeilschool is verbonden…

---Wie is de moordenaar?---
Hester gaat meteen met andere ogen naar de mensen op de zeilschool kijken. Menno de klusjesman is er al een eeuwigheid, maar hij is ook altijd wat vreemd geweest. Bovendien heeft ze hem onlangs nog uit haar kantoor zien komen terwijl hij daar niets te zoeken heeft.

Knappe zeilinstructeur Thymen heeft ook wat rare trekjes, hij versiert aan de lopende band jonge meisjes en heeft ook interesse in Hester laten zien, hij heeft bovendien moeite met afwijzingen. En dan is er ook nog Timo, die duidelijk meer weet dan hij wil vertellen.

“’Timo,’ begin ik nogmaals. ‘Weet jij echt niet méér over Insa’s dood?’
Met een ruk kijkt hij op. ‘Wát?’ zegt hij.
‘Ik denk namelijk dat jij weet waar ze die avond naartoe ging,’ ga ik verder. ‘Jullie waren samen weg geweest.’
Hij schudt zijn hoofd.
‘Jullie waren zo close. Ik kan me niet voorstellen dat ze je niets verteld heeft.’
Nog steeds schudt hij zijn hoofd. ‘Nee,’ zegt hij. ‘Nee, ik weet niets. Ze is weggegaan zonder iets te zeggen. Ik… Ik voelde me… in de steek gelaten. Ze vertelde me nooit iets. Echt niet.’”

---Geen dertien-in-een-dozijn boek---
Eigenlijk is dit verhaal helemaal niet zo bijzonder. Er is een meisje vermoord, de dader is niet gevonden. Vervolgens wordt er nog een meisje op dezelfde manier gedood en moet worden achterhaald wie er voor de beide moorden verantwoordelijk is. Je zou bijna denken dat het om een dertien-in-een-dozijn boek gaat.

Linda Jansma weet het alleen zo te brengen dat het onmogelijk is om te stoppen met lezen. Haar schrijfstijl is prettig, haar personages levensecht en de climax is nagelbijtend spannend. En ook al komen alle mogelijke verdachten in het verhaal voorbij, de uiteindelijke dader is toch een grote verrassing.

Ondanks dat Linda Jansma al een behoorlijk oeuvre heeft uitgebracht heb ik nog nooit iets van haar gelezen, dat is eigenlijk best een prestatie (maar nu ik dit heb gelezen zeker niet iets om trots op te zijn). Hoe dan ook: ik ben erg blij dat de Crime Compagnie dit boek naar me stuurde, er gaat namelijk zeker meer van deze schrijfster in mijn boekenkast bijkomen!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/