Lezersrecensie
Gekunstelde spanning
Keet de Beijl heeft na veel tegenslagen haar leven uitstekend op de rit gekregen. Ze is dolgelukkig getrouwd met de succesvolle voetbaltrainer Sijmen, heeft twee leuke bonuskinderen, woont in een prachtig huis, bezit een mooi vakantiehuis op Ibiza en ze is ook nog eens mede-eigenaresse van een luxe kledingzaak. Maar dan merkt ze op een noodlottige dag dat Sijmen haar appjes niet beantwoord en dat is heel ongewoon. Ze krijgt direct een akelig gevoel en dat blijkt al snel niet onterecht te zijn. Sijmen is door een auto-ongeluk om het leven gekomen. Maar was het wel echt een ongeluk?
---Het stemmetje in Keets hoofd---
Keet weet zich van ellende geen raad meer, Sijmen was de liefde van haar leven en ze wordt overspoeld door verdriet. Gelukkig trekt haar jongere zus Saar tijdelijk bij haar in om Keet te ondersteunen. Ze hebben samen al het nodige meegemaakt, hun ouders zijn namelijk overleden toen ze jonge tieners waren. Keet en Saar gingen vervolgens bij een oom en tante wonen, maar dat was niet bepaald een pretje.
Terwijl Keet met lood in haar schoenen de uitvaart van Sijmen voorbereidt, blijft er een stemmetje in haar hoofd gonzen. Sijmen reed altijd voorzichtig, hij was geen snelheidsduivel die roekeloos over de autowegen vloog. Het is onvoorstelbaar dat hij zo hard reed dat hij zich tegen een boom te pletter kon rijden.
Haar vermoedens worden bevestigd als forensisch rechercheur Fedde Laakman voor haar deur staat. Er is namelijk gerede twijfel over de aanleiding van Sijmens ongeluk. Vanaf dat moment is iedereen in Keets omgeving een verdachte. Iedereen zou iets met de dood van Sijmen te maken kunnen hebben, inclusief Keet zelf.
---Een kritische blik---
Voordat Keet er zelf erg in heeft, kijkt ze met een kritische blik naar de mensen om haar heen. Zou er werkelijk iemand kunnen zijn die ervoor kon zorgen dat Sijmen zijn dood tegemoet reed?
“Mijn zus is altijd een beetje jaloers van aard geweest. Vooral toen ik een relatie met Sijmen kreeg en mijn foto met regelmaat in de bladen verscheen, werd dat pijnlijk duidelijk. Ze probeerde het altijd te verbergen, maar voor mij kan ze geen geheimen hebben. Een grappig bedoelde opmerking, een ‘leuk’ commentaar onder een foto op Facebook, ik wist precies wat ze ermee wilde zeggen. Dat resulteerde dan in een tijdje wat minder contact en een gevoel van irritatie. En toch zocht ik haar telkens weer op, want ik hou zielsveel van haar. En zij van mij. Geen man komt daartussen.”
---Gekunstelde spanning---
Deze psychologische thriller van Saskia Oudshoorn begint vol spanning, want als lezer weet je al direct dat de dood van Sijmen geen ongeluk is. De verantwoordelijke blijft alleen tot het einde geheim en in de tussentijd volg je Keet met haar pijnlijke verdriet en haar behoefte aan antwoorden. Die primaire verhaallijn wordt afgewisseld met uitgebreide flashbacks naar Keets verleden. Zowel haar jeugd bij haar ouders als haar oom en tante en haar eerste huwelijk met Peter passeren met de grootste details de revue.
Die flashbacks zijn beklemmend en boeiend, maar zorgen ook voor veel vertraging in de originele verhaallijn. Het voelt alsof je regelmatig op een zijspoor wordt gezet terwijl die flashbacks uiteindelijk van groot belang blijken te zijn. Ik denk dat ik het prettiger had gevonden als die terugblikken een stuk korter waren geweest.
De climax komt wat onnatuurlijk en gekunsteld over, met name de locatie vond ik niet bepaald logisch. De uitkomst is hoe dan ook verrassend en dat maakt veel goed. Al met al is het een aardige thriller die lekker wegleest tijdens een regenachtig weekend.
Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/
---Het stemmetje in Keets hoofd---
Keet weet zich van ellende geen raad meer, Sijmen was de liefde van haar leven en ze wordt overspoeld door verdriet. Gelukkig trekt haar jongere zus Saar tijdelijk bij haar in om Keet te ondersteunen. Ze hebben samen al het nodige meegemaakt, hun ouders zijn namelijk overleden toen ze jonge tieners waren. Keet en Saar gingen vervolgens bij een oom en tante wonen, maar dat was niet bepaald een pretje.
Terwijl Keet met lood in haar schoenen de uitvaart van Sijmen voorbereidt, blijft er een stemmetje in haar hoofd gonzen. Sijmen reed altijd voorzichtig, hij was geen snelheidsduivel die roekeloos over de autowegen vloog. Het is onvoorstelbaar dat hij zo hard reed dat hij zich tegen een boom te pletter kon rijden.
Haar vermoedens worden bevestigd als forensisch rechercheur Fedde Laakman voor haar deur staat. Er is namelijk gerede twijfel over de aanleiding van Sijmens ongeluk. Vanaf dat moment is iedereen in Keets omgeving een verdachte. Iedereen zou iets met de dood van Sijmen te maken kunnen hebben, inclusief Keet zelf.
---Een kritische blik---
Voordat Keet er zelf erg in heeft, kijkt ze met een kritische blik naar de mensen om haar heen. Zou er werkelijk iemand kunnen zijn die ervoor kon zorgen dat Sijmen zijn dood tegemoet reed?
“Mijn zus is altijd een beetje jaloers van aard geweest. Vooral toen ik een relatie met Sijmen kreeg en mijn foto met regelmaat in de bladen verscheen, werd dat pijnlijk duidelijk. Ze probeerde het altijd te verbergen, maar voor mij kan ze geen geheimen hebben. Een grappig bedoelde opmerking, een ‘leuk’ commentaar onder een foto op Facebook, ik wist precies wat ze ermee wilde zeggen. Dat resulteerde dan in een tijdje wat minder contact en een gevoel van irritatie. En toch zocht ik haar telkens weer op, want ik hou zielsveel van haar. En zij van mij. Geen man komt daartussen.”
---Gekunstelde spanning---
Deze psychologische thriller van Saskia Oudshoorn begint vol spanning, want als lezer weet je al direct dat de dood van Sijmen geen ongeluk is. De verantwoordelijke blijft alleen tot het einde geheim en in de tussentijd volg je Keet met haar pijnlijke verdriet en haar behoefte aan antwoorden. Die primaire verhaallijn wordt afgewisseld met uitgebreide flashbacks naar Keets verleden. Zowel haar jeugd bij haar ouders als haar oom en tante en haar eerste huwelijk met Peter passeren met de grootste details de revue.
Die flashbacks zijn beklemmend en boeiend, maar zorgen ook voor veel vertraging in de originele verhaallijn. Het voelt alsof je regelmatig op een zijspoor wordt gezet terwijl die flashbacks uiteindelijk van groot belang blijken te zijn. Ik denk dat ik het prettiger had gevonden als die terugblikken een stuk korter waren geweest.
De climax komt wat onnatuurlijk en gekunsteld over, met name de locatie vond ik niet bepaald logisch. De uitkomst is hoe dan ook verrassend en dat maakt veel goed. Al met al is het een aardige thriller die lekker wegleest tijdens een regenachtig weekend.
Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/
1
Reageer op deze recensie