De paden der liefde

Vier diverse verhalen over de liefde.

In ‘De paden der liefde’ volg je de verhalen van Elise en Floris, Wouter en Mischa, Daniël en Clara, en Gabriël en Noud. De vier verhalen zijn divers en hebben allemaal andere thema’s, al blijft de liefde de boventoon voeren.

Op bijna poëtische en filosofische wijze laat Dens Vroege zien op welke wijze de liefde kan opbloeien. Persoonlijk merkte ik dat de schrijfstijl van Dens Vroege en ik geen match waren. Ik kreeg geen klik met de personages en voelde een afstand. Er werd geregeld op details ingezoomd die voor mijn gevoel niet perse iets toevoegde aan de verhaallijn. Aangezien het korte verhalen zijn, had ik liever meer over de persoonlijkheden van de personages gelezen. Nu sprong het vaker van de hak op de tak en werd er op andere personen ingezoomd. Daardoor waren de verhaallijnen voor mij soms wat onduidelijk.

Dens Vroege wist mij steeds nieuwsgierig genoeg te houden om de verhalen toch uit te lezen. Ik was benieuwd welke kant de verhalen op zouden gaan. Door de diversiteit aan personages blijf je geïnteresseerd. Elk verhaal is toch weer anders dan het voorgaande.

De woordkeuze in het verhaal vond ik niet altijd even fijn. Daardoor kon ik ook niet optimaal van de verhalen genieten. Soms was het wat te filosofisch en op andere momenten was het wat te kort door de bocht.

Als je houdt van feelgood verhalen die op poëtische wijze op papier zijn gezet, dan is dit een boek voor jou. Helaas paste het boek niet helemaal in mijn straatje, maar laat je daar vooral niet door tegenhouden.

‘De paden der liefde’ krijgt van mij **.

Bedankt voor het recensie-exemplaar Dens Vroege.