Lezersrecensie
Oude Ygracht
“Daar aan de oude gracht”.
600 jaar Amsterdamse geschiedenis op 300 meter kade
Olga de Haan.
Uitzoomen is een hele kunst. Meestal gaan boeken over een stadsdeel of buurt over details: wie woonde waar, welke winkels zaten er en welke panden bestaan niet meer en hoe gezellig was de buurt toch (ondanks alle armoede).
Dit boek beschrijft de lokale geschiedenis van een stukje Amsterdam, maar tegen de achtergrond van wat er in bredere zin speelde in die tijd: oorlogen, commercie, stadsplanning, de oude adel van de grachtengordel tegenover de nieuwe rijken die toch een beetje elitair wilden worden en daarom die prachtige panden gingen bouwen tussen de pakhuizen van de West-Indische Compagnie en de VOC. Heerlijk om je zo via deze tijdmachine te kunnen verplaatsen in wat speelde in die tijd. Waarom besloot men om juist daar eilanden te maken in het IJ? De Oostelijke eilanden: Kattenburg, Rapenburg, Valkenburg, Uilenburg, Wittenburg. Kennelijk door de behoefte aan een plaats voor bedrijven die konden toeleveren aan de bestaande scheepswerven van o.a de VOC: Mastenmakers, timmerlieden, zeilenmakers etc.
De bevolking was gemengd. Joden bouwden in de 17e eeuw twee prachtige synagogen, maar op Vlooienburg (nu Stopera) woonden de arme joden in begin 20e eeuw bij elkaar. De bemanning van de schepen van de VOC kwam voor een groot deel uit Duitsland. Er waren ook veel zwarte zeelieden in de 17e eeuw, afkomstig uit Brazilië en Afrika.
Dit boek geeft goed, naast de heel goed beschreven details van de historie van IJgracht, de tijdloosheid weer van zaken waarvan we nu denken dat het problemen zijn van onze tijd: vrije handel vs. een overheid; de rol van arbeidsmigranten.
Het boek is dus een geslaagde synthese tussen historische feitelijkheden en een tijdloze kijk op hoe de geschiedenis gaat, los van ons korte leventje.
Lorenz van Doornen
600 jaar Amsterdamse geschiedenis op 300 meter kade
Olga de Haan.
Uitzoomen is een hele kunst. Meestal gaan boeken over een stadsdeel of buurt over details: wie woonde waar, welke winkels zaten er en welke panden bestaan niet meer en hoe gezellig was de buurt toch (ondanks alle armoede).
Dit boek beschrijft de lokale geschiedenis van een stukje Amsterdam, maar tegen de achtergrond van wat er in bredere zin speelde in die tijd: oorlogen, commercie, stadsplanning, de oude adel van de grachtengordel tegenover de nieuwe rijken die toch een beetje elitair wilden worden en daarom die prachtige panden gingen bouwen tussen de pakhuizen van de West-Indische Compagnie en de VOC. Heerlijk om je zo via deze tijdmachine te kunnen verplaatsen in wat speelde in die tijd. Waarom besloot men om juist daar eilanden te maken in het IJ? De Oostelijke eilanden: Kattenburg, Rapenburg, Valkenburg, Uilenburg, Wittenburg. Kennelijk door de behoefte aan een plaats voor bedrijven die konden toeleveren aan de bestaande scheepswerven van o.a de VOC: Mastenmakers, timmerlieden, zeilenmakers etc.
De bevolking was gemengd. Joden bouwden in de 17e eeuw twee prachtige synagogen, maar op Vlooienburg (nu Stopera) woonden de arme joden in begin 20e eeuw bij elkaar. De bemanning van de schepen van de VOC kwam voor een groot deel uit Duitsland. Er waren ook veel zwarte zeelieden in de 17e eeuw, afkomstig uit Brazilië en Afrika.
Dit boek geeft goed, naast de heel goed beschreven details van de historie van IJgracht, de tijdloosheid weer van zaken waarvan we nu denken dat het problemen zijn van onze tijd: vrije handel vs. een overheid; de rol van arbeidsmigranten.
Het boek is dus een geslaagde synthese tussen historische feitelijkheden en een tijdloze kijk op hoe de geschiedenis gaat, los van ons korte leventje.
Lorenz van Doornen
1
Reageer op deze recensie