Lezersrecensie
Als de woorden mij raken
‘Als de morgen begint’ is het vervolg en tevens ook laatste deel van ‘Als de nacht eindigt’, een dystopisch verhaal geschreven door Laura Diane.
Ik moet toegeven, ik wist heel veel stukjes niet meer die werden verteld in dit boek, die zouden hebben afgespeeld in het eerste deel. Er zat ook wel wat tijd tussen de release van dit boek en het eerste deel. Note to myself: wacht tot alle delen uit zijn tot ik begin met lezen, of lees deel een nog een keer. Maar wat ik hiermee wil zeggen: ondanks dat ik veel kwijt was, voelde dat helemaal niet vreemd aan. Vragen werden beantwoordt en herinneringen werden opgehaald.
Laura Diane schrijft goed, echt heel goed. Haar zinnen kloppen, de levenslessen zijn on point en de manier hoe zij met woorden en zinnen speelt is echt kunst. Er staan zo veel mooie wijsheden in dit boek. Het laat je nadenken, verder dan het verhaal en dat is iets wat niet veel schrijvers bij mij kunnen losmaken.
Het einde had van mij langer mogen duren. Het voelde een beetje gerushed. Van mijn part had het een trilogie mogen zijn, zodat ik langer in de wereld van Lya kon ronddwalen. Dit is overigens niet negatief bedoeld, eerder een extra compliment aan Laura dat ze goed kan schrijven. Een verlangen om langer in een wereld te blijven zitten is (voor mij) erg zeldzaam. Ik ben namelijk best snel uitgekeken op dingen.
Ik heb alleen maar lovende woorden. Ik probeerde een kritisch puntje te zoeken, maar het is een beetje belachelijk om te zoeken naar dingen als je gewoon niets op of aan te merken hebt op iemands werk. Dus, Laura, well done. Bedankt voor het schrijven van deze duologie. Ik kijk ontzettend uit naar ‘Ivelle’.
Ik moet toegeven, ik wist heel veel stukjes niet meer die werden verteld in dit boek, die zouden hebben afgespeeld in het eerste deel. Er zat ook wel wat tijd tussen de release van dit boek en het eerste deel. Note to myself: wacht tot alle delen uit zijn tot ik begin met lezen, of lees deel een nog een keer. Maar wat ik hiermee wil zeggen: ondanks dat ik veel kwijt was, voelde dat helemaal niet vreemd aan. Vragen werden beantwoordt en herinneringen werden opgehaald.
Laura Diane schrijft goed, echt heel goed. Haar zinnen kloppen, de levenslessen zijn on point en de manier hoe zij met woorden en zinnen speelt is echt kunst. Er staan zo veel mooie wijsheden in dit boek. Het laat je nadenken, verder dan het verhaal en dat is iets wat niet veel schrijvers bij mij kunnen losmaken.
Het einde had van mij langer mogen duren. Het voelde een beetje gerushed. Van mijn part had het een trilogie mogen zijn, zodat ik langer in de wereld van Lya kon ronddwalen. Dit is overigens niet negatief bedoeld, eerder een extra compliment aan Laura dat ze goed kan schrijven. Een verlangen om langer in een wereld te blijven zitten is (voor mij) erg zeldzaam. Ik ben namelijk best snel uitgekeken op dingen.
Ik heb alleen maar lovende woorden. Ik probeerde een kritisch puntje te zoeken, maar het is een beetje belachelijk om te zoeken naar dingen als je gewoon niets op of aan te merken hebt op iemands werk. Dus, Laura, well done. Bedankt voor het schrijven van deze duologie. Ik kijk ontzettend uit naar ‘Ivelle’.
1
Reageer op deze recensie