Aanrader!
‘Many considered us tearaways. Barbarians. Mostly they were right.’
Maar op een dag zit hun vader opnieuw in de keuken van de Dunbar-jongens. Hij wil een brug bouwen en heeft daar hulp bij nodig. Geen reactie. Tot Clay zegt: ‘Hi, Dad.’ En zo komt het boek aan zijn titel.
Vanaf dan wisselen heden en verleden elkaar af. In het heden helpt Clay zijn vader om een brug te bouwen, in het verleden wordt de geschiedenis van vader en moeder Dunbar uit de doeken gedaan en hoe het de jongens alleen vergaan is.
‘Yes, for the five of us, life always went on’
De Dunbar-broers zijn chaos. Grappige chaos, vloekende chaos en vechtende chaos. Maar ook chaos waarin het fijn verblijven is. Het soort chaos waarvoor je, al is het maar voor 5 minuutjes, graag je boek openslaat om er deel van uit te maken. De jongens houden van elkaar op hun eigen manier.
‘He was Rory at his most romantic. He was Puck with a pair of fists.’
De stijl waarin Markus Zusak dit alles beschrijft, is geniaal. Hij maakt vaak gebruik van herhaling. Dat kan gaan van een paar woorden (‘It was night. It was bed.’) tot zinnen, tot zelfs hele dialogen die terugkeren. Door die terugkerende zinnen en dialogen krijg je het gevoel dat je de Dunbar-jongens steeds beter leert kennen. Maar ook stijlfiguren als een oxymoron (‘In the beginning, the end was this’), een parallellisme (‘She had one hand on the instrument. The other hand on him.), een alliteratie (‘kids in shirts, shorts and buttons) en een aantal mooie vergelijkingen passeren de revue.
Tel bij die poëtische schrijfstijl een mooi aantal scheldwoorden op en een goede dosis ironie die voor de humoristische ondertoon zorgt. Het resultaat is een toegankelijk verhaal ondanks de vele stijlfiguren en zware thema’s.
Over die zware thema’s: je weet wat je te wachten staat, maar je weet het niet.
Wees alvast gewaarschuwd voor een gebroken hart dat de schrijver nadien zorgvuldig terug aan elkaar lijmt.
Dit is een boek dat je bijblijft, eentje om een prominente plaats te krijgen in je boekenkast. Eentje dat een plaatsje opeist in je hart.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lotte Van Herreweghe
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
