Lezersrecensie
Hetzelfde, maar anders
‘These Divided Shores’, het tweede deel in Sara Raasch’ duologie, pikt de draad weer op vlak na de gebeurtenissen op het einde van deel een, ‘These Rebel Waves.’ Heel leuk als je meteen doorleest, maar wanneer er een langere periode tussen zit, wordt het lastig om je de vele twists die in het eerste deel zaten te herinneren. Je komt meteen terug in volle actie terecht.
De pluszijde daarvan is dat Sara Raasch je aandacht meteen beet heeft. Hoewel de plotwendingen in ‘These Rebel Waves’ net wat verrassender waren dan in ‘These Divided Shores’, blijft ook dit boek je uitdagen om verder te lezen. Het zijn vooral de politieke spelletjes die op de voorgrond komen. ‘These Divided Shores’ is uniek in het YA-genre omdat er zo veel aandacht aan politiek besteed wordt. Heel wat gebieden blijven grijs in plaats van het zwart-witte goed en slecht.
De personages worden verder uitgewerkt in dit deel. Een gemis waren Vex’ humoristische opmerkingen. Langs de andere kant krijgt hij een gevoelige kant die zijn personage veel meer diepgang geeft. Ook Ben krijg je van een heel andere kant te zien. Waar hij in het vorige deel nog eerder een bange jongen was, wordt hij nu de prins die zijn vold verdient. Lu blijft haar slimme zelf, maar haar zelfvertrouwen krijgt een paar deuken.
Dit boek bevat nog steeds alle elementen die ook het vorige boek een echte aanrader maakten, maar ze zijn allemaal net dat beetje anders. Soms is dat een beetje een teleurstelling, maar andere keren weet de schrijfster je te verbazen.
Mijn advies: begin zonder verwachtingen aan dit boek en geniet!
De pluszijde daarvan is dat Sara Raasch je aandacht meteen beet heeft. Hoewel de plotwendingen in ‘These Rebel Waves’ net wat verrassender waren dan in ‘These Divided Shores’, blijft ook dit boek je uitdagen om verder te lezen. Het zijn vooral de politieke spelletjes die op de voorgrond komen. ‘These Divided Shores’ is uniek in het YA-genre omdat er zo veel aandacht aan politiek besteed wordt. Heel wat gebieden blijven grijs in plaats van het zwart-witte goed en slecht.
De personages worden verder uitgewerkt in dit deel. Een gemis waren Vex’ humoristische opmerkingen. Langs de andere kant krijgt hij een gevoelige kant die zijn personage veel meer diepgang geeft. Ook Ben krijg je van een heel andere kant te zien. Waar hij in het vorige deel nog eerder een bange jongen was, wordt hij nu de prins die zijn vold verdient. Lu blijft haar slimme zelf, maar haar zelfvertrouwen krijgt een paar deuken.
Dit boek bevat nog steeds alle elementen die ook het vorige boek een echte aanrader maakten, maar ze zijn allemaal net dat beetje anders. Soms is dat een beetje een teleurstelling, maar andere keren weet de schrijfster je te verbazen.
Mijn advies: begin zonder verwachtingen aan dit boek en geniet!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lotte Van Herreweghe
Gesponsord
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
