Een pareltje van cover tot schrijfstijl

Heks. Het woord glibbert naar buiten als een slang, druipt van de tong zo dik en zwart als teer. We zagen onszelf nooit als heksen, mijn moeder en ik. Heks was een woord dat door mannen was bedacht, een woord dat macht gaf aan degene die het uitsprak, maar niet aan degene die ermee werd aangeduid. Een woord dat galgen en brandstapels bouwde en ademende vrouwen in lijken veranderde.

De Weyward-vrouwen van Emilia Hart beschrijft het verhaal van drie vrouwen – Altha, Violet en Kate – en de moeilijke strijd die elk van hen doormaakt. Altha is een 17de-eeuwse genezeres die terecht staat voor hekserij. Ze zou namelijk op mysterieuze wijze een man vermoord hebben. Violet leeft in een wereld waarin de Tweede Wereldoorlog in volle gang is. Zij is echter liever bezig met in bomen klimmen en de natuur bekijken dan met dingen waar “nette jongedames” mee bezig horen te zijn. Wanneer Kate (2019) ontdekt dat ze zwanger is, vlucht ze weg uit de gewelddadige relatie die ze met haar man heeft. Alle drie hebben ze een speciale band met de natuur. Vandaar dat sommigen hen ook zouden beschrijven als heksen. Maar waar ligt de grens tussen heks en sterke vrouw?

De Weyward-vrouwen is prachtig, binnen (kijk zelf maar eens naar de fantastische vormgeving van de cover, van kleurgebruik tot tekening) en buiten. Ik was in de ban van dit boek vanaf de eerste regels die ik las. Niet alleen las het heel vlot door de korte en overzichtelijke hoofdstukjes, maar ook de schrijfstijl is prachtig, zoals je in de quote hierboven al kan zien. Emilia Hart weet haar hoofdstukken zo te creëren dat je elke keer als je op het einde komt, weer zou willen dat je in dat perspectief bleef lezen, tot je hetzelfde weer voelt bij het volgende perspectief. Persoonlijk was ik het meest aangetrokken tot Altha’s perspectief, waarin je leert over de heksenverbrandingen en de sociale conventies in de 17de eeuw, maar bij geen enkel perspectief had ik het gevoel dat ik me verveelde. De prachtige beschrijvingen van omgeving en tijd maken het helemaal af. Het verhaal is origineel en zet aan tot nadenken over de geschiedenis en de banden die we hebben met de natuur en elkaar. Familie en vriendschap spelen dan ook een grote rol in het leven van de drie Weyward-vrouwen. Ik zou het absoluut aanraden als je fan bent van historische romans waar eventueel een vleugje magie in mag zitten. Zeker en vast het lezen waard!