Een zoektocht naar de essentie van het leven

Al heb blauw van de hemel vertelt het verhaal van de 26-jarige Emile die jongalzheimer heeft. Hij wil niet overgeleverd worden aan de zorgen van zijn omgeving, maar op zijn eigen manier zijn nog korte leven leiden. Hij zet een advertentie voor een reisgenoot en gaat op pad.
Naast het verhaal van Emile speelt ook het verhaal van Joanne. Het wordt duidelijk waarom juist zij de reispartner van Emile is geworden. Joanne schrijft allerlei spreuken op. Veel van die spreuken zijn afkomstig uit de Alchemist van Paulo Coelho. Hoofdpersoon Emile, moet net als de herdersjongen Santiago in de Alchemist naar zijn hart leren luisteren, waarbij Joanna zijn gids is.
Samen gaan ze op pad in een oude camper en komen op diverse mooie plekken in Frankrijk terecht. De reisbeschrijvingen zijn prachtig en je krijgt meteen zin om deze reis ook te maken. De coördinaten aan het eind van het verhaal zijn ook terug te vinden op de kaart (ze zijn dan in de Franse Pyreneeën).
Gelukkig komt het tweetal onderweg veel aardige, behulpzame mensen tegen.
Het verhaal deed me vaak denken aan het boek Het zoutpad van Raynor Winn, die met haar zieke man een wandeling langs de kust van Groot-Brittannië maakt.
Na een bladzijde of 400 begon het verhaal mij echter een beetje te vervelen. Wel heb ik doorgelezen omdat ik toch nieuwsgierig was naar het einde. Wat mij betreft waren sommige passages niet echt nodig. Zo had het bezoek aan Sebastian wat mij betreft weggelaten kunnen worden.
De afloop liet zich raden, maar was zo beschreven dat je er goed in kon meeleven.
Al met al een mooi verhaal, in een schitterende omgeving, met interessante mensen, maar wel voor mij iets te uitgebreid.
De kaft van het boek kon mij niet bekoren. Een foto van een speelgoed vw-busje in het gras. Dat had echt beter gekund.