Meesterwerk

Ik heb Alkibiades beluisterd. Voortreffelijk voorgelezen door Peter Blok. Ik vind dat Pfeiffer een schitterende fictieve autobiografie geschreven heeft over de Atheense strateeg, veldheer, held Alkibiades. Je waant je in de klassieke oudheid, omdat hij deze perfect beschrijft. De plaatsen, steden, veldslagen, gewoonten, de opkomst en de neergang van de Atheense democratie, het politieke gekonkel. We komen Socrates tegen die de beste vriend van Alkibiades was. In zijn memoires legt Alkibiades verantwoording af aan de volksvertegenwoordigers van Athene over de keuzes die hij gemaakt heeft in zijn leven. Hij werd bemind, bewonderd, gehaat en gevreesd. Bovenal wil hij duidelijk maken dat hij alles gedaan heeft voor de redding van Athene en het behoud van de democratie. Hoe slecht die soms ook functioneerde, omdat hij misbruikt werd door degenen die de macht naar zich toe wilden trekken ten koste van het volk. Heel mooi is het ook om te lezen welke strategieën Alkibiades bedacht om zijn doelen te bereiken. Een dikke pil, maar er staat niets teveel in.
Één ding stoort me altijd enorm bij Pfeiffer: de aandacht voor uiterlijke pracht en praal (ijdeltuiterij) en het op een voetstuk plaatsen van de vrouwen aan de zijde van Alkibiades. Voor mij zijn dat de oninteressantste passages.