Een eerlijk boek over groter worden maar nog klein willen zijn

Valdemars fopspenen

“Stomme papa! Denkt Valdemar, en hij rent naar de kast.”

Synopsis:
Valdemar slurpt graag aan zijn fopspeen. Op een dag zegt papa dat fopspenen voor kleine wolfjes zijn. Hij knipt Valdemars fopspeen in tweeën. Valdemar is heel boos dat papa zomaar alles beslist. Hij is groot genoeg om zelf te beslissen! Als zusje Linn haar blauwe fopspeentje niet meer vindt, laat Valdemar zien wat het betekent om groot te zijn. Maar daar is nog die ene rode fopspeen.

Het afgeven van fopspenen kan in het leve van het jonge kind een heel ding zijn. Zo ook voor Valdemar want tja wat een stomme papa dat hij zomaar beslist dat hij zijn fopspeen niet meer mag.
En Valdemar is slim hij weet nog precies waar zijn reserve fopspenen liggen.
Als papa hem vraagt op zijn kleine zusje te passen dan laat Valdemar zien dat hij kan delen en geeft zijn fopspeen aan zijn zusje.
Maar of dit het einde is van Valdemar en zijn fopspenen dat is weet ik nog niet.

Dit prentenboek heeft een heerlijk einde. Dus heb je de kans het te lezen doe dit dan zeker!