rommelige aantrekkingskracht

Een van de bekendste boeken van Colleen Hoover. Een erg geliefd boek onder de tieners. Een boek dat alle kanten van liefde laat zien, de mooie en de lelijke. Ik heb het natuurlijk over Ugly Love. Colleen Hoover is in 2012 begonnen met het publiceren van boeken en is één van de populairste romance auteurs op dit moment.

Tate Collins, een verpleegkundige, gaat terug verhuizen naar California en intrekken bij haar broer, Colbin Collins. Maar wanneer Tate aankomt bij het appartement van haar broer ligt er een dronken man voor de deur. Uit een telefoontje met haar broer blijkt dat de dronken man eigenlijk Colbin zijn beste vriend is, Miles. Het is geen liefde op het eerste gezicht, maar wat ze wel gemeen hebben is een wederzijdse fhysieke aantrekkingskracht. Het is al snel duidelijk dat Miles niks met liefde te maken wilt hebben. Door de flashbacks in het boek, wordt namelijk duidelijk dat Miles 6 jaar eerder al een grote liefde had, Rachel. In deze relatie heeft hij veel trauma’s op gelopen. Hij zoekt dus niet naar liefde, en zij heeft er geen tijd voor, het blijft dus alleen bij seks. Maar dit kan alleen als Tate zich aan 2 regels houdt: vraag niet naar het verleden en verwacht geen toekomst. Tate heeft hier alleen moeite mee en gaat al snel tegen de regels in.

Tate en Miles zijn de round characters van het boek. Miles is in het begin een persoon vol emoties en trauma’s. Hij haat liefde en wilt er het liefst niks mee te maken hebben. Aan het einde van het boek weet hij zijn trauma’s te verwerken en de liefde te accepteren. Ik vond zijn ontwikkeling in het boek heel mooi beschreven. De broer van Tate, Colbin, had ik wel wat meer willen horen in het verhaal. Ik had het iets afwisselender gevonden voor het verhaal als hij er wat meer invloed op had. Ik vind het verhaal namelijk een beetje langdradig en ik had dus gehoopt op wat meer actie. Wie ik wel een hele leuke flat character vind is Cap. Elke keer als Tate hem tegenkomt bij de lift gaan ze praten over het leven en verteld Tate alles wat haar dwars zit. Op deze manier kom je ook beter te weten hoe Tate zich in bepaalde situaties voelt en hoe ze over dingen denkt. Ik vond hun interacties dus ook super leuk om te lezen en ik vind dit een hele goeie toevoeging in het boek.

Ik zou het boek beschrijven als een romance met veel obstakels en geheimen. Hierdoor blijft je maar door willen lezen. Wat ik wel jammer vind is dat veel boeken van Colleen Hoover een beetje hetzelfde thema hebben. Ik vond het boek hierdoor soms voorspelbaar en dit haalde de spanning er af. Als dit je eerste boek is van Colleen Hoover die je leest heb je daar natuurlijk geen last van.

Het boek is geschreven vanuit een ik-perspectief. Ook is het geschreven vanuit Tate en Miles hun standpunt. krijgt nu dus vanuit beide standpunten te lezen wat het boek ook weer leuker maakt. De hoofdstukken van Miles spelen zich 6 jaar in het verleden af. Ondanks dit is het hele boek in tegenwoordige tijd geschreven. Dit is fijn want hierdoor voel je je meer betrokken bij het verhaal en het zorgt ervoor dat er niet te veel afstand ontstaat tussen de lezer en de karakters. De tekst is makkelijk geschreven en wat mij opviel is de dichtende schrijfstijl. Vooral in Miles zijn stukjes komen veel gedichten voor.

Wat ik zo mooi vind aan dit boek is dat het laat zien hoe pijnlijk liefde kan zijn. Het geeft een boodschap mee dat liefde lelijk kan worden als iemand te veel emotionele bagage heeft. Mijn mening over dit boek is over het algemeen dus best positief en ik heb zeker genoten van het lezen. Het is dus ook zeker een aanrader voor de young adult lezers die houden van een beetje liefdes drama.