Fantasierijk en realistisch

Dit is een boek voor jong en oud. Het heeft meerdere lagen. Als je begint te lezen lijkt het een mengeling van fantasie en werkelijkheid. Hoewel, was het inderdaad zo dat kinderen vroeger zo gebruikt werden? Om als levende bezem door schoorsteenpijpen te kruipen? Was het zo erg? De Veger die Nan, het meisje, onder zijn hoede heeft verdwijnt als ze zes is. Ze krijgt een klontje roet, dat warm aanvoelt in haar zak. Er gebeurt iets bijzonders, na jaren: de klont blijkt te leven. Het is een roetgolem. Hij ziet eruit als een monster maar is toegewijd aan al het wondere leven. En speciaal Nan. Hij beschermt haar.
Aan het einde van het verhaal kom ik er steeds meer achter hoe waar dit verhaal eigenlijk is. Ook in het nawoord legt de schrijver uit, hoe hij ertoe kwam. Kinderen deden echt twee , drie eeuwen lang dit ellendige werk en velen kwamen daarbij om. En dan het monster. Dat is niet zomaar een fantasie, Golems zijn bekende mythische figuren. Ook dat wordt mooi uitgelegd, op het eind. Een heerlijk boek, met diepgang voor jong en oud.