Lezersrecensie
Helaas geen boek dat blijft hangen
Het blauwe uur van Paula Hawkins heb ik samen met een aantal leesclubgenoten mogen lezen.
Het Blauwe uur biedt een inkijk in het leven van diverse personages verweven met een stukje mysterie.
Helaas draait het bij de inkijk slechts om conflicten en complexe relaties en emoties en worden ze weinig tot in de diepte uitgewerkt, waardoor ze wat vlak aanvoelen.
Daarbij speelt het verhaal zich grotendeels af op een afgelegen eiland dat slechts bij laagtij te bereiken is. De flaptekst doet vermoeden dat er hierdoor een thriller element bestaat, maar niets is minder waar.
Het thema over het vinden van een menselijk bot in een kunstwerk - dat tentoon is gesteld in het Tate Modern - van Vanessa Chapman staat centraal. Hoewel Hawkins een poging doet om de spanning op te bouwen, voelt het plot voorspelbaar en bevat het verhaal weinig verrassende wendingen.
Wanneer er een bericht binnenkomt dat het bot dat is tentoongesteld van menselijke afkomst is, gaat James Becker (liefhebber van kunst afkomstig van Vanessa Chapman) op onderzoek uit. Hierbij komt hij in contact met Grace, bewoner van het eiland Eris en beheerder van het nalatenschap van Vanessa's werk.
Er worden tijdens het onderzoek weinig momenten beschreven die je op het verkeerde been zetten.
De schrijfstijl is het enige dat mijn waardering als 2 sterren verdiend. Het is prettig leesbaar en vlot geschreven.
Kortom, Paula Hawkins, voor mij bekend als schrijfster van Het meisje in de trein, weet helaas niet opnieuw een verhaal uit te geven dat blijft hangen. Sterker nog, het laat een teleurstellende indruk achter en mist de impact die je van een thriller mag verwachten.
Het Blauwe uur biedt een inkijk in het leven van diverse personages verweven met een stukje mysterie.
Helaas draait het bij de inkijk slechts om conflicten en complexe relaties en emoties en worden ze weinig tot in de diepte uitgewerkt, waardoor ze wat vlak aanvoelen.
Daarbij speelt het verhaal zich grotendeels af op een afgelegen eiland dat slechts bij laagtij te bereiken is. De flaptekst doet vermoeden dat er hierdoor een thriller element bestaat, maar niets is minder waar.
Het thema over het vinden van een menselijk bot in een kunstwerk - dat tentoon is gesteld in het Tate Modern - van Vanessa Chapman staat centraal. Hoewel Hawkins een poging doet om de spanning op te bouwen, voelt het plot voorspelbaar en bevat het verhaal weinig verrassende wendingen.
Wanneer er een bericht binnenkomt dat het bot dat is tentoongesteld van menselijke afkomst is, gaat James Becker (liefhebber van kunst afkomstig van Vanessa Chapman) op onderzoek uit. Hierbij komt hij in contact met Grace, bewoner van het eiland Eris en beheerder van het nalatenschap van Vanessa's werk.
Er worden tijdens het onderzoek weinig momenten beschreven die je op het verkeerde been zetten.
De schrijfstijl is het enige dat mijn waardering als 2 sterren verdiend. Het is prettig leesbaar en vlot geschreven.
Kortom, Paula Hawkins, voor mij bekend als schrijfster van Het meisje in de trein, weet helaas niet opnieuw een verhaal uit te geven dat blijft hangen. Sterker nog, het laat een teleurstellende indruk achter en mist de impact die je van een thriller mag verwachten.
1
Reageer op deze recensie