Vis noch vlees

Wellicht heeft Osinga te hoog gegrepen met de thematiek van dit boek. Enerzijds wil hij voortdurend etaleren hoe erudiet hij is en hoe hard hij heeft nagedacht om dit boek te schrijven, anderzijds wil hij (wellicht?) ook een goede roman schrijven waarin verschillende vertelstandpunten en protagonisten leiden naar een min of meer aanvaardbare plot.
Wel, volgens mij zijn beide intenties moeilijk verzoenbaar en wordt dus dit boek vis noch vlees. Ik wilde dit boek lezen, omdat ik behoorlijk van de sokken geblazen werd door zijn laatste roman 'Munt' (5 sterren). Maar in dit boek grijpt de schrijver te hoog en wat er dan rest is een weliswaar bijwijlen intrigerend boek, maar toch meestal een bron van ergernis door het voortdurende gepoch met eruditie, gemengd met poëzie (sowieso al niet mijn ding) in de hoofdstukjes over Kabir. Wat overblijft is een roman die me vermoedelijk niet lang zal bijblijven.