Introspectief en exhibitionistisch

Lize Spit! Ze werd gedurende vele jaren beschouwd als dé revelatie van de Vlaamse schrijvers na haar eerste boek 'Het smelt'. Dit is haar vierde boek, een hoogst persoonlijke beschrijving van het aftakelingsproces van haar moeder die aan een ongeneeslijke ziekte leidt waaraan ze uiteindelijk ook zal overlijden. Tijdens dit proces haalt ze al haar jeugdherinneringen, latere ontwikkelingen en relatie met haar kerngezin naar boven. Dit doet ze vaak op onthustend open wijze, het moet nogal een ervaring zijn voor de mensen die ze beschrijft (fileert) en die nog altijd deel uitmaken van haar leefwereld. Daarbij gaat ze echter ook hoogst autobiografisch op zoek naar haar eigen ontwikkeling en lichaam, waarmee ze duidelijk een getroubleerde relatie heeft. Daarvoor citeert ze o.a. ook uit haar meisjesachtige dagboekjes, die echter in het perspectief van hoe ze zich voelt bij haar ontwikkeling naar volwassenheid wel relevant zijn in het boek. Ik las al heel veel boeken over het afscheid van een ouder en dit is zeker een van de betere. Er is nergens sprake van valse pathos, nergens wordt er iets verbloemd of bedekt met de mantel der vergeving. Recht voor zijn raap, ontwapenend, confronterend. Zeker een aanrader, al kent het boek ook zwakkere passages.