Verhaal ok, schrijfstijl minder

Wat opvalt is de aanbeveling van de Vlaamse schrijver Stefan Brijs, die met zijn debuutroman ' De Engelenmaker' dezelfde problematiek behandeld heeft. In dit boek wordt driftig met emoties gejongleerd, en dat niet altijd op geloofwaardige wijze. Ik vind de verhaalstijl en de uitwerking heel veel op die van een jeugdboek lijken. En voor ik opnieuw voor 'oude graftak' wordt uitgescholdendoor een vriendelijke Hebbanlezer, wil ik helder stellen dat daar op zich niets mis mee is. Maar daardoor wordt alles wel heel oppervlakkig en vaak ook ongeloofwaardig. Ook naar het eind toe stapelen de ongeloofwaardige toevalligheden zich op om de lezer toch maar in de positieve mood te plaatsen. Daardoor zinkt de echte thematiek van de inmenging van de kerk en de (hemeltergende) onverdraagzaamheid van de grootvader van de beschreven tweeling ten onrechte weg. In naam van een goede faam en een invasieve godsdienst wordt hier over het leven van jonge kinderen beslist. En dat is allemaal nog niet zo erg lang geleden!