Overdaad schaadt

Dat zou kunnen gelden voor mijn leeshonger en voorkeur voor jonge opkomende Nederlandstalige vrouwelijke auteurs, maar ook voor het vaak overdadige taalgebruik en details in dit tweede boek van Anneleen Van Offel. De wereld telt 7 miljard mensen (veel te veel dus!) en die zijn allemaal min of meer op dezelfde manier ter wereld gekomen. Af en toe heeft iemand er behoefte aan om dit proces uitvoerig te beschrijven. Zo las ik niet zolang Bregje Hofstede en dat vond ik een echte afknapper. Hier wordt het iets minder plastisch beschreven, maar desalniettemin heb ik er wat moeite mee als dit zo in extenso wordt beschreven. Nochtans stond ik mee aan het kraambed van mijn 3 kinderen, en dat is best heftig, maar ook intiem. Wat zal dochterlief later denken als ze dit boek leest? Ondertussen beschrijft ze een reis van bron tot monding van de Donau, die ze kort voor de fameuze bevalling heeft gemaakt. En dat doet ze op sommige momenten zeer kundig, maar op andere plaatsen verliest ze zich in gekunstelde belleletrie en een pleonasme van impressies. Ook het gekokketeer met de bronnen die ze voor haar boek gebruikt heeft, was m.i. niet echt nodig. Kortom ik ben er niet kapot van, maar ik ga zeker ook het eerste boek van Van Offel lezen. Want hoe dan ook blijf ik fan van jonge vrouwelijke auteurs in onze prachtige Nederlandse taal.