Rasschrijver reflecteert over oorlog

Tijdens (en vermoedelijk ook na) het konvooi van hulpgoederen vanuit Nederland naar Oekraïne waarin Tommy Wieringa meerijdt, schrijft hij zijn bedenkingen en ervaringen in de gekende Wieringa stijl. Bovendien etaleert hij zijn belezenheid en kennis van de geschiedenis in dit boek. Het feit dat ik een fervente fan ben (en ook na de lezeing van dit boek blijf), zette mij ertoe aan om dit boek te lezen. Ik sluit me aan bij de kritiek van andere lezers, dat het boek toch wel fragmentarisch overkomt en soms nogal licht stapt over bepaalde gebeurtenissen en of historische figuren. Maar afgezien daarvan slaagt hij er wel in om de absolute afkeer van oorlogsgeweld en de impact die deze kan hebben op burgers, eenvoudige mensen, burgers wier leven van de een op de andere dag wreed werd verstoord, weer te geven. Een sterk pamflet tegen de uitwassen van oorlogsgeweld, vanuit het standpunt dat Rusland als agressor de boter op het hoofd heeft. In hoeverre deze toedracht ook de juiste, verdient verder onderzoek en waarschijnlijk ook enige nunace. Hoe groot is de impact van de wapenindustrie, want die spint toch wel onverhoopt garen bij dit conflict. In hoeverre is alle informatie die we erover krijgen ook 100% betrouwbaar en niet gekleurd door de bril van de Westerse vizie? Nieuw voor mij was de link met het nazisme in de tweede WO, waarnaar ook Poetin verwijst ter rechtvaardiging van zijn invasie. Overbodig in het boek zijn de talrijke kleine illustraties, die door formaat en kwaliteit van de reproductie zelden enige link vormen met de tekst.. Vaak zou ik niet weten wat er op de foto staat. Dus weinig toegevoegde waarde in het boek.