Toch een beetje bandwerk

Na het lezen van 'Meisje zonder hoop', dat voor mij voelde als het weerzien van een oude vriend (de eerste boeken van Robotham vond ik fantastisch), kwam ik deze 'Meisje zonder verleden' tegen. Dit is blijkbaar het eerste deel van de vier delen die inmiddels werden uitgegeven in de zogenaamde 'Cyrus Haven-cyclus. Ik las ze in de omgekeerde volgorde, wat een beetje van de leesfun spoilt, maar toch kan je de boeken van Robotham ook los van elkaar lezen. Er is immers altijd weer een smeuïge moord op te lossen. Al gebeurt dat in dit boek wat mij betreft veel te slordig. Het lijkt wel of die misdaad erbij gesleurd werd, om het duo Evie Cormac (het Meisje uit de titel)-Cyrus Haven in het leven te roepen. Het blijft natuurlijk het betere schrijfwerk. De schrijver houdt er de vaart in met leuke plotwisselingen, cliffhangers en geloofwaardige dialogen. Maar, en daar ben ik weer, het plot is te ver gezocht, de transformatie van bepaalde protagonisten te ongeloofwaardig, om er een echt goed boek van te maken. Daarom, 1 ster minder, een bank achteruit en geen kus van de juffrouw. Of ik ook 'Meisje zonder leugens' en 'Stormkind' ga lezen? Daar ben ik voorlopig nog niet uit.