De edele kunst van het slagersvak

Eerder las ik 'Dieren eten' van Jonathan Safran Foer (met 5 sterren een echte aanrader). Dat boek is een messcherpe aanklacht tegen de vleesindustrie. Je zou er ei zo na vegetariër van worden. Dit boek van debutant Manik Satar neemt geen positie in tegen het eten van vlees, zelfs niet van slecht vlees. Nochtans lees je in het boek ook een scherpe aanklacht tegen de manier waarop we met dieren omgaan. Blijkbaar vertaalt zich dat ook in de minderwaardige kwaliteit van hun vlees. Daarnaast kom je nog een en ander te weten over de edele kunst van het slachten. Maar ook hoe er in onze consumptiemaatschappij nauwelijks nog plaats en tijd is voor vakmanschap. Uiteindelijk is onze hoofdpersoon, naaar wie de titel verwijst ook niet opgewassen tegen de marketingtechnieken en prijzenslag van de grootwarenhuizen. Ook is de consument veel minder bezorgd om de kwaliteit van zijn vlees (en bij uitbreiding : voeding) dan hij eigenlijk zou moeten zijn. In het vlot lezende verhaal van de stuurse en bijna contactgestoorde hoofdpersoon stapelen de mislukkingen zich op, in die mate dat het wel haast fout moet aflopen. Bijwijlen rauwe roman, die me af en toe ook aan de gitzwarte film 'Rundskop' deed denken, al is het maar vanwege de overeenkomst in de titel. Straks toch maar weer naar de keurslager voor een kilootje rundsstoofvlees?