Warrig

Het is niet omdat je een boek minder toegankelijk maakt dat je daardoor kan spreken van een goed boek of het een literair meesterwerk genoemd kan worden. De Chileense schrijver Zéran vertelt het verhaal van een 'arm' dienstmeisje dat naar de hoofdstad komt om als huishoudster (manusje van alles) te werken en zo vanop afstand haar alleenstaande moeder kan helpen in haar dagelijkse overlevingsstrijd. Het verhaal is geschreven als een monoloog vanuit een politiecel. Persoonlijk houd ik meer van een gestructureerd verhaal dan een introspectieve verwoording in een steeds grotere chaos. Het is wel leuk om eens een boek te lezen van de andere kant van de wereld. Ik stel echter vast dat er toch nog heel veel derde wereld copmponenten terug te vinden zijn zoals de grote kloof tussen arm en rijk (het Noorden en het Zuiden van Chili). De rijkdom wordt angstvallig bewaakt in condominiums en een met alarmsystemen afgeschermd milieu, maar toch dient de sociale onvrede zich op in straatgeweld, waarin uiteindelijk ook de hoofdpersoon verzeild geraakt. Ik vrees alleen dat ik niet zo veel zal onthouden van dit boek omdat het te warrig en te ver van mijn bed is. Nochtans werden in een niet zo ver verleden ook hier in België jonge meisjes van het platteland naar de verre stad (Antwerpen en Brussel) gestuurd om gedurende enkele jaren bij een rijke familie te dienen. Veel meer als kost en inwoon werd daarmee niet verdiend.