Not my cup of tea

Het is me nog steeds niet helemaal duidelijk wat de schrijver met deze roman beoogt. Gaat 'Stenen eten' over een zelfmoordgolf? Dan vind ik dat er te gemakkelijk over de motieven van de betrokkenen wordt heengestapt. Gaat het over de coming out van de hoofdpersoon, Ben, die ontdekt dat hij aangetrokken wordt door jongens? Kortom te veel van van alles, waarbij nog wat kunstmatig mysterie en geheimzinnigheid komt kijken, maakt dit voor mij geen goed boek. Het is meestal geen goed teken als je veel moeite moet doen om een boek uit te lezen. Soms levert dat alsnog een gevoel op van, waauw, toch blij dat ik het heb uitgelezen. Hier komt het einde als een verlossing, blij dat het uit is. Wellicht is deze oude graftak te kritisch, maar ik kreeg geen aansluiting met het verhaal.