Eilandgevoel

Ondanks de aartslelijke cover, waagde ik mij onbevangen en zonder enige voorkennis aan deze roman van de Ierse schrijfster O'Connor. Het is een prachtig verhaal dat zich situeert op een fictief eiland vlak bij de Welshe kust kort voor de tweede Wereldoorlog. Het wordt beschreven vanuit het standpunt van een jonge vrouw, die nog nooit het eiland verliet en dus vertrouwd is met alle gewoonten, ontberingen en barre levensomstandigheden op het eiland. Sommige beschrijvingen zijn adembenemend mooi. Ter illustratie (en ook illustratief voor de schrijfstijl van Elisabeth O'Connor :

"Ba (vader van de hoofdpersoon) noemde me altijd bij de naam van de hond. (....)
'Ik vaar zo uit, Elis', zei ba.
'Manod', zei ik scherp. 'Niet Elis. Zo heet de hond'.
'Weet ik, weet ik toch'.
Hij wuifde me weg. Hij daalde het pad naar zee af. Zijn rubberlaarzen maakten bij elke stap een zuigend geluid.
'Dat zei ik', hoorde ik hem zeggen. 'Manod. Dat zei ik ook'.

Vaak deed het boek me denken aan de 'Barroy' boeken van Roy Jakobsen. Het boek gaat ook over de vooringenomenheid van de wetenschap en het romantiseren en heroïsch maken van dit rauwe leven op een eiland. Ik wil echter niet meer spoilen en geef je graag de gelegenheid om deze prachtige roman zelf te ontdekken. Prachtig debuut van een talentvolle jonge schrijfster.