Aangrijpend verhaal

The Boy in the Striped Pyjamas van John Boyne speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het gaat over de negen jaar oude Bruno. Bruno's vader is een Nazie en is gepromoveerd om de leiding te geven in vernietigingskamp Auschwitz. Bruno vindt het maar niks aangezien ze voor zijn nieuwe baan moeten verhuizen uit Berlijn. Toch kijkt hij tegen zijn vader op, maar eigenlijk heeft Bruno geen idee wat er allemaal gaande is. Bruno vindt het huis te klein en hij heeft geen vrienden om mee te spelen, totdat hij op een dag Shmuel tegen kwam. Het viel Bruno op dat hij dunner en bleker was dan Bruno zelf, maar ook dit begrijpt hij niet. Shmuel en Bruno werden dikke vrienden. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je merkt dat Bruno steeds meer dingen begint te begrijpen. Alleen ziet hij de ernst van de situatie niet in. Dit kun je zien aan een aantal verschillende aspecten. Een van die aspecten is bijvoorbeeld dat Bruno denkt dat allen Joden die achter het hek zitten Pyjama's dragen. Ik vind dat dit boek geniaal is. Het is makkelijk weg te lezen, je wordt meegetrokken in het verhaal en de karakterontwikkeling is gewoonweg subliem.

Een van de stukken die mij het best is nagebleven is wat er met Pavel is gebeurt nadat hij een fles wijn liet vallen. Dit stuk werd in geuren en kleuren beschreven. Ik vond het stuk heftig, niet alleen door de gruwelijke dingen die in het boek verteld werden, maar meer door het feit dat zulke dingen vroeger echt hebben plaatsgevonden. Ook dit vind ik zo mooi aan dit boek. Het is dan geen waargebeurd verhaal, maar het is wel geschreven naar aanleiding van een bepaalde gebeurtenis. Een ander stuk waar ik nog steeds over nadenk is het einde. Ik vond het een emotionerend einde, maar wat mij betreft had het wat uitgebreider gemogen. Het voelde van te voren gewoon niet dat het einde al in zicht was, en dat vond ik jammer. Ik vond de schrijfstijl erg fijn. Zoals ik al eerder benoemd had is het boek makkelijk weg te lezen. Wat ik ook interessant vind over de schrijfstijl is dat het uit het perspectief van een negen jarig kind is, maar zijn vocabulaire is redelijk uitgebreid. Een voorbeeld is bijvoorbeeld de furie (wat Hitler betekend).

Al met al is het een emotioneel boek met meeslepend een verhaal en het is makkelijk weg te lezen. Het einde was verrassend tragisch einde, maar voor mij kwam het iets te onverwacht. Ik zou het boek zeker weten aanraden, voornamelijk als je houd van onderwerpen uit de Tweede Wereldoorlog.