Pijnlijk prachtig of andersom

Poh.

Wat een verhaal. Het gaat me moeite kosten om een verhaal van mijn mening over dit boek te vormen, maar ik probeer het toch.

Het is enerzijds een verhaal over trots en over schaamte. En hoe die twee gepaard gaan.

Over machteloosheid en het onvermogen om om hulp te vragen.

Over liefde en vrienschappen, al vind ik dat dit laatste met name aan het eind terugkomt.

Hoe iets buiten onze macht zo veel invloed heeft op een gezin, iets waar we tegen kunnen vechten maar (nog niet) van kunnen winnen.

Dit boek gaat niet alleen over aids, maar ook over de ziekte van verslaving die minstens zo dodelijk is.

Alleen door erkenning en herkenning kunnen we er wat mee doen of in ieder geval mee leven - zowel de zieken zelf als de families. Daar ontbrak het deze familie aan en dat raakt me.

Nogmaals prachtig en actueler dan ooit.