Ge(s)laagde thriller

‘De val van Tammy Davidson’ is een indrukwekkende debuutroman met een gelaagd plot. De thriller zit dankzij de verschillende verhaallijnen, tijdsprongen, en de manier waarop er met feit en fictie wordt gespeeld ontzettend goed in elkaar. Vanaf het lezen van de titel werd ik als lezer op het verkeerde been gezet; pas nadat ik het boek uit had gelezen realiseerde ik me dat de titel dubbelzinnig is. Enerzijds verwijst ‘de val’ naar de daadwerkelijke val die centraal staat in deel I van het verhaal, maar anderzijds kan het ook verwijzen naar de valstrik die wordt gespannen door de verteltechniek van de auteur.

De auteur speelt bij het opbouwen van de spanningsboog op een indrukwekkende wijze met de informatievoorsprong van de lezer. Al vanaf de proloog was ik enorm nieuwsgierig naar de relaties tussen karakters Jonathan, Vincent, en Wanda. Toen deze verhaallijnen uiteindelijk bij elkaar kwamen bleek dat ik er volledig naast zat, en daarmee voldoet de thriller van Passchier aan de belofte om de lezer op het verkeerde been te zetten.

Tijdens het lezen vond ik het lastig om feit en fictie van elkaar te onderscheiden, onder andere omdat het lijkt alsof Passchier speelt met de vooroordelen die door de lezer worden gemaakt. Soms lijkt het voor de lezer bijvoorbeeld alsof een dramatische gebeurtenis echt heeft plaatsgevonden, terwijl het daarna een fictief scenario in het hoofd van Jonathan blijkt te zijn. Ook het roodborstje op de boekomslag komt in het verhaal vaak terug, en prikkelt de lezer constant om na te denken over de symboliek van dit beestje in het verhaal. De historische figuren en gebeurtenissen die worden genoemd, in combinatie met de psychologische diepgang van de karakters, werken onheilspellend en zetten de lezer op het verkeerde been.

Naast spannend is het boek ook enorm relevant. Ik was onder de indruk van de mate waarin Passchier maatschappelijke thema’s weet te verwerken in zijn thriller. Het gaat onder andere over eenzaamheid (o.a. in de context van de coronapandemie en het ouderschap), kindermisbruik, polarisatie in de maatschappij, en klimaatverandering. In combinatie met het geweld dat in dit boek wordt gebruikt is een triggerwarning voor sommige lezers absoluut gepast.

Al met al vind ik ‘De val van Tammy Davidson’ een enorme aanrader. De puzzelstukjes in het verhaal zijn op een meesterlijke wijze geconstrueerd. In het laatste hoofdstuk vallen de puzzelstukjes op een verrassende manier in elkaar. Omdat ik het einde van de verhaallijnen van Tammy, Cees, en Jonathan uiteindelijk toch enigszins onbevredigend vond geef ik het boek 4 sterren in plaats van 5. Toch ben ik nu al in enthousiaste afwachting van het volgende werk van Lex Passchier!