Loslaten

Als je kinderen krijgt word je automatisch ook ouder. Kinderen weten wat ze moeten doen: groeien. Maar wat moet je als ouder? Hoe ga je om met dat kind, dat opeens bij jou woont en aandacht nodig heeft, maar ook ruimte. Hoe pak je dat aan?

Daarover gaat De wind en wij, een ontroerend prentenboek over vasthouden en loslaten, ik kan het niet specifieker zeggen.
Een groot harig ‘dier’ is de verteller en op een dag kom ‘jij’ in zijn/haar/hen leven. Je bent eerst een stipje, maar word al gauw een mens met een koffertje. Je bent heel klein ten opzichte van het harige dier/mens. Je wilt spelen, knuffelen, slapen, je vervelen en gewoonweg samen zijn.
De ‘ouder’ zegt:

“Ik deed maar wat.
Ik keek naar jou.
Ik volgde je.”

Totdat het tijd is om te gaan.

“Er was iets veranderd.
We wisten niet precies wat.
We luisterden.
Hoor je dat…?”

Wanneer laat je je kind los? Laat je het ooit los? Met een grote dochter van 18 jaar die deze week alleen op vakantie is, sla ik met een zucht dit mooie boek dicht. Opvoeden is zo mooi en zo moeilijk. Wat een prachtig boek.