Lezersrecensie
Spannend en met open einde…
Eindelijk weer een nieuwe dikke pil van Simon van der Geest! Zijn vorige boek, Het werkstuk of hoe ik verdween in de jungle, is enthousiast ontvangen en veel van onze pabo-studenten hebben dit boek gelezen en op hun lijst gezet omdat ze het zo goed vonden.
In Hart van staal treffen we een hele andere wereld aan. Een wereld in de (nabije?) toekomst waarin sommige mensen zijn vervangen (‘omgebotteld’) door robots die als twee druppels water op een mens lijken.
Stel je voor dat je stiekem door het sleutelgat van de slaapkamer van je ouders kijkt en dit ziet…
“Zijn vader draait zich om en dan ziet Ravi iets waar zijn mond van openvalt. Uit de broeksband van zijn vaders pyjamabroek hangt een snoer met een stekker. Als een staart.”
Ravi en Zina maken dit beiden mee. Eerst denken ze dat ze enigen zijn, maar ze leren steeds meer kinderen kennen die ontdekken dat hun ouders robots zijn. Wat moet dat angstig zijn!
Het is onduidelijk wat de robots precies willen bereiken, maar ze voelen zich wel bedreigd door de mens, die een krachtig ‘wapen’ heeft waar robots nooit aan kunnen tippen: het vermogen om muziek te maken.
De gouverneur, ook een robot, die de baas is over het eiland waar dit verhaal zich afspeelt, verbiedt de mensen om muziek te maken geeft de opdracht om alle muziekinstrumenten in te leveren en te laten vernietigen. Muziek maken doe je met je hart, met je tenen, je hele lijf. Robots kunnen dat niet.
Ravi en Zina willen hun echte ouders terug en willen andere kinderen oproepen om in actie te komen. Ze zijn dol op zelf muziek maken en schrijven onder de naam ‘de rebellen’ liedjes over wat er in hun land gebeurt. Die liedjes zijn te beluisteren op Spotify! Zoek op Hart van staal van De rebellen.
Het boek heeft een open einde… en op de laatste bladzijde kondigt Simon van der Geest aan dat er een vervolg komt… Ik kan niet wachten, want dit is zo’n spannende setting: ik wil weten hoe dit afloopt!
“‘Wow… Jij bent dus gewoon je moeder aan het hacken.’”
Voor alle jongeren vanaf ongeveer 11 jaar is dit boek een enorme aanrader. Het zet je aan het denken over ethiek, over AI, onze toekomst en wat ons mens maakt. De sfeer deed me ook wel denken aan de boeken van Marloes Morshuis: Quotum en Semper Sol. Vond je die boeken goed? Dan vind je dit vast ook fantastisch.
In Hart van staal treffen we een hele andere wereld aan. Een wereld in de (nabije?) toekomst waarin sommige mensen zijn vervangen (‘omgebotteld’) door robots die als twee druppels water op een mens lijken.
Stel je voor dat je stiekem door het sleutelgat van de slaapkamer van je ouders kijkt en dit ziet…
“Zijn vader draait zich om en dan ziet Ravi iets waar zijn mond van openvalt. Uit de broeksband van zijn vaders pyjamabroek hangt een snoer met een stekker. Als een staart.”
Ravi en Zina maken dit beiden mee. Eerst denken ze dat ze enigen zijn, maar ze leren steeds meer kinderen kennen die ontdekken dat hun ouders robots zijn. Wat moet dat angstig zijn!
Het is onduidelijk wat de robots precies willen bereiken, maar ze voelen zich wel bedreigd door de mens, die een krachtig ‘wapen’ heeft waar robots nooit aan kunnen tippen: het vermogen om muziek te maken.
De gouverneur, ook een robot, die de baas is over het eiland waar dit verhaal zich afspeelt, verbiedt de mensen om muziek te maken geeft de opdracht om alle muziekinstrumenten in te leveren en te laten vernietigen. Muziek maken doe je met je hart, met je tenen, je hele lijf. Robots kunnen dat niet.
Ravi en Zina willen hun echte ouders terug en willen andere kinderen oproepen om in actie te komen. Ze zijn dol op zelf muziek maken en schrijven onder de naam ‘de rebellen’ liedjes over wat er in hun land gebeurt. Die liedjes zijn te beluisteren op Spotify! Zoek op Hart van staal van De rebellen.
Het boek heeft een open einde… en op de laatste bladzijde kondigt Simon van der Geest aan dat er een vervolg komt… Ik kan niet wachten, want dit is zo’n spannende setting: ik wil weten hoe dit afloopt!
“‘Wow… Jij bent dus gewoon je moeder aan het hacken.’”
Voor alle jongeren vanaf ongeveer 11 jaar is dit boek een enorme aanrader. Het zet je aan het denken over ethiek, over AI, onze toekomst en wat ons mens maakt. De sfeer deed me ook wel denken aan de boeken van Marloes Morshuis: Quotum en Semper Sol. Vond je die boeken goed? Dan vind je dit vast ook fantastisch.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maaike de Vries
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
