Lezersrecensie
Laat je horen!
Het grote vrolijke stotterboek - Jelmer Soes & Coen Hamelink
“Je hebt het sowieso. Het gaat niet weg als je stopt met praten. Dus laat je horen. Accepteer dat mensen het misschien raar vinden. Het is niet raar, en daar komen ze vanzelf achter.”
Dit zegt Miss Montreal, een van de bekende Nederlanders die geïnterviewd werden voor Het vrolijke stotterboek. Want voor wie het niet wist: Miss Montreal, oftewel Sanne Hans, stottert. Als ze zingt, en dat doet ze heel goed, hoor je daar niks van. Maar als ze gewoon gaat praten merk je het pas. Maar Sanne schaamt zich er niet voor. “Het is net zoiets als dat de een blond is en de ander bruin haar heeft. Dat heb je gewoon.”
Je hebt het vast al gemerkt: dit boek is geweldig. Want er was nog geen jeugdboek over dit onderwerp - waarin er op een tegelijk serieuzere en humoristische manier ingegaan wordt op het onderwerp stotteren. Het is een boek voor kinderen die daar last van hebben, maar ook voor degenen die er meer over willen weten.
Stotteren is namelijk een ingewikkeld probleem dat te maken heeft met je hersenen, je mond, je stembanden en je ademhaling. Heel veel factoren dragen eraan bij. Het is lastig voor degene die het doet, maar ook voor degene die hem of haar probeert te verstaan. Typhoon, een bekende rapper die ook stottert, zegt daarover: “je moet er ook om kunnen lachen, dat vind ik juist heel belangrijk.” Als iemand stottert, heb je misschien de neiging om de zin af te maken of te helpen met het zoeken naar woorden. Dat is meestal geen goed idee. Behalve misschien als iemand door ademgebrek een rood hoofd heeft. Maar heb liever wat geduld, het komt er echt wel uit, alleen duurt het wat langer.
Belangrijker dan de vraag hoe het komt is misschien hoe en of je ervan af kan komen. Dat is voor iedereen anders. In dit boek staan niet alleen de nadelen van stotteren, maar ook de voordelen (huh? Ja echt waar, de beste geheim agenten stotteren bijvoorbeeld). Er wordt ook ingegaan op de vraag of dieren ook stotteren. En zo passeren in dit vrolijke boek heel veel onderwerpen de revue. Het laatste hoofdstuk is het meest serieus. Schrijver Jelmer Soes, die ook stottert, heeft van alles geprobeerd om van het stotteren af te komen. Hij vindt het leuk om op scholen te vertellen over stotteren en over dit boek. Achterin staan zijn contactgegevens.
Ik vind het te gek dat dit boek er is. Het straalt vrolijkheid en optimisme uit en door de vele illustraties krijg je zin om het een in ruk uit te lezen. Verschenen bij uitgeverij Blauw gras.
“Je hebt het sowieso. Het gaat niet weg als je stopt met praten. Dus laat je horen. Accepteer dat mensen het misschien raar vinden. Het is niet raar, en daar komen ze vanzelf achter.”
Dit zegt Miss Montreal, een van de bekende Nederlanders die geïnterviewd werden voor Het vrolijke stotterboek. Want voor wie het niet wist: Miss Montreal, oftewel Sanne Hans, stottert. Als ze zingt, en dat doet ze heel goed, hoor je daar niks van. Maar als ze gewoon gaat praten merk je het pas. Maar Sanne schaamt zich er niet voor. “Het is net zoiets als dat de een blond is en de ander bruin haar heeft. Dat heb je gewoon.”
Je hebt het vast al gemerkt: dit boek is geweldig. Want er was nog geen jeugdboek over dit onderwerp - waarin er op een tegelijk serieuzere en humoristische manier ingegaan wordt op het onderwerp stotteren. Het is een boek voor kinderen die daar last van hebben, maar ook voor degenen die er meer over willen weten.
Stotteren is namelijk een ingewikkeld probleem dat te maken heeft met je hersenen, je mond, je stembanden en je ademhaling. Heel veel factoren dragen eraan bij. Het is lastig voor degene die het doet, maar ook voor degene die hem of haar probeert te verstaan. Typhoon, een bekende rapper die ook stottert, zegt daarover: “je moet er ook om kunnen lachen, dat vind ik juist heel belangrijk.” Als iemand stottert, heb je misschien de neiging om de zin af te maken of te helpen met het zoeken naar woorden. Dat is meestal geen goed idee. Behalve misschien als iemand door ademgebrek een rood hoofd heeft. Maar heb liever wat geduld, het komt er echt wel uit, alleen duurt het wat langer.
Belangrijker dan de vraag hoe het komt is misschien hoe en of je ervan af kan komen. Dat is voor iedereen anders. In dit boek staan niet alleen de nadelen van stotteren, maar ook de voordelen (huh? Ja echt waar, de beste geheim agenten stotteren bijvoorbeeld). Er wordt ook ingegaan op de vraag of dieren ook stotteren. En zo passeren in dit vrolijke boek heel veel onderwerpen de revue. Het laatste hoofdstuk is het meest serieus. Schrijver Jelmer Soes, die ook stottert, heeft van alles geprobeerd om van het stotteren af te komen. Hij vindt het leuk om op scholen te vertellen over stotteren en over dit boek. Achterin staan zijn contactgegevens.
Ik vind het te gek dat dit boek er is. Het straalt vrolijkheid en optimisme uit en door de vele illustraties krijg je zin om het een in ruk uit te lezen. Verschenen bij uitgeverij Blauw gras.
1
Reageer op deze recensie
