Vrienden maken valt niet mee

Vrienden maken valt niet mee. Helemaal niet als je erover na gaat denken. Wat moet ik zeggen, vinden ze me wel aardig, hoe kan ik zorgen dat ik mee mag doen: het is soms lastig om erbij te horen.

Milou is op vakantie op een vakantiepark in Frankrijk en het lukt niet zo goed, dat vrienden maken. Ze krijgt steeds nee te horen. Boos loopt ze het park af.

En daar komt ze Suus tegen, een oudere dame die in een huis naast het park woont. Ze was er vroeger de baas van. Milou en Suus kunnen goed met elkaar praten. Het voelt fijn en vertrouwd, ook al is Suus soms een beetje maf.

Suus leest Milou graag voor uit De kleine prins, haar lievelingsboek. Er staan wijze lessen in over het leven en over vriendschap. Suus leest af en toe een stukje voor. Ze praten over kind zijn en volwassen worden, over de betekenis van vriendschap en over nieuwe dingen proberen. Het is ontroerend mooi hoe een vriendschap tussen dit meisje en een oudere vrouw zich ontwikkelt.

Het boek is voorzien van bijzondere illustraties die op het eerste gezicht niet zoveel met het verhaal te maken lijken te hebben. Er staan geen mensen op en bevatten weinig kleur. Toch is het een mooi geheel en lees je het verhaal met een glimlach op je gezicht.

Van dit soort boeken word ik blij. Niet schreeuwerig, populair of trendy, maar echt, zacht en gevoelig. Als je dit boek aan een kind voorleest, zal er herkenning zijn, komen er vragen of borrelen er ideeën naar boven. Wil je zelf schrijven (elfjes bijvoorbeeld!) of doorlezen in een volgend boek (De kleine prins!). Dat is wat echt goede jeugdliteratuur moet zijn, wat mij betreft. Complimenten voor de makers en die fijne uitgeverij De Eenhoorn die het mogelijk maakt dat dit soort boeken er zijn.❤️