Lezersrecensie
Ontroerend en meeslepend.
Vaak, wandelend door een buitengebied op een stille zondagmiddag, passeer je huizen die je nieuwsgierig maken. Idyllisch gelegen, mooie tuin, vrolijk gekleurd speelgoed en een in de wind wiegende schommel. Welk leven zou er achter die gevel schuilgaan? Het geheel heeft alle schijn van een gelukkig leven als je het vanaf een afstand ziet. maar als je dichterbij komt blijkt geen enkel leven zonder lijden te zijn.
Eva Posthuma de Boer verdiept zich in haar boek “De hand van Mustang Sally” in de levens van de leden van een gezin in zo’n nieuwsgierig stemmend huis aan een dijk. Al direct in het eerste hoofdstuk wordt duidelijk dat het leven op elk moment kan veranderen doordat het noodlot op de loer ligt. Wat volgt is een permanente strijd om “overeind te blijven” zoals een van de hoofdpersonen in zijn wanhoop bedenkt.
De dood van het zesjarige jongetje Abel, door een ongeluk, dreigt de liefde tussen vader Rijk en moeder Louise te verwoesten. De andere gezinsleden worden meegesleurd in het lijden van de beide ouders. De zo idyllische aandoende stilte rondom de dijk blijkt loodzwaar. In de loop van het verhaal ontvouwen zich ook de levens van de verschillende buren van het gezin aan de dijk. Ook daar blijkt dat, als je je verdiept, een mensenleven voor een belangrijk deel te bestaan uit een strijd tegen angst, onzekerheid, noodlot en verlangen. Soms flakkert de hoop op, maar helemaal ontsnappen kun je niet.
In grote tijdssprongen sleept Eva Posthuma de Boer je mee in een mooi geconstrueerd verhaal. Telkens verteld vanuit een ander perspectief ontrollen zich de levens van de hoofdpersonen gedurende een periode van veertig jaar. Subtiel verandert steeds de taal waardoor de toon en de kleur van het verhaal meebeweegt met de karakters en de beleving van de personages. Eva Posthuma de Boer blijkt, zonder franje en met precies genoeg woorden, echte mensen te kunnen scheppen waarvan je zeker weet dat ze bestaan ergens in zo’n verstild huis aan een dijk.
Aan het eind blijf je achter met, wonderlijk genoeg gezien de gebeurtenissen waar je getuige van was, een gevoel van hoop. Ondanks, of misschien dank zij alle tragiek van het leven dat passeerde, was er toch liefde en warmte. Het leven komt niet goed maar is dan toch voor de meesten van ons de moeite waard om geleefd te worden.
“De hand van Mustang Sally” is ontroerend en geloofwaardig. Een knap geschreven boek dat je nog lang bijblijft. Na het lezen van dit boek is wandelen in een buitengebied nooit meer helemaal hetzelfde.
Eva Posthuma de Boer verdiept zich in haar boek “De hand van Mustang Sally” in de levens van de leden van een gezin in zo’n nieuwsgierig stemmend huis aan een dijk. Al direct in het eerste hoofdstuk wordt duidelijk dat het leven op elk moment kan veranderen doordat het noodlot op de loer ligt. Wat volgt is een permanente strijd om “overeind te blijven” zoals een van de hoofdpersonen in zijn wanhoop bedenkt.
De dood van het zesjarige jongetje Abel, door een ongeluk, dreigt de liefde tussen vader Rijk en moeder Louise te verwoesten. De andere gezinsleden worden meegesleurd in het lijden van de beide ouders. De zo idyllische aandoende stilte rondom de dijk blijkt loodzwaar. In de loop van het verhaal ontvouwen zich ook de levens van de verschillende buren van het gezin aan de dijk. Ook daar blijkt dat, als je je verdiept, een mensenleven voor een belangrijk deel te bestaan uit een strijd tegen angst, onzekerheid, noodlot en verlangen. Soms flakkert de hoop op, maar helemaal ontsnappen kun je niet.
In grote tijdssprongen sleept Eva Posthuma de Boer je mee in een mooi geconstrueerd verhaal. Telkens verteld vanuit een ander perspectief ontrollen zich de levens van de hoofdpersonen gedurende een periode van veertig jaar. Subtiel verandert steeds de taal waardoor de toon en de kleur van het verhaal meebeweegt met de karakters en de beleving van de personages. Eva Posthuma de Boer blijkt, zonder franje en met precies genoeg woorden, echte mensen te kunnen scheppen waarvan je zeker weet dat ze bestaan ergens in zo’n verstild huis aan een dijk.
Aan het eind blijf je achter met, wonderlijk genoeg gezien de gebeurtenissen waar je getuige van was, een gevoel van hoop. Ondanks, of misschien dank zij alle tragiek van het leven dat passeerde, was er toch liefde en warmte. Het leven komt niet goed maar is dan toch voor de meesten van ons de moeite waard om geleefd te worden.
“De hand van Mustang Sally” is ontroerend en geloofwaardig. Een knap geschreven boek dat je nog lang bijblijft. Na het lezen van dit boek is wandelen in een buitengebied nooit meer helemaal hetzelfde.
1
Reageer op deze recensie