Lezersrecensie
Heerlijke feelgoodverhalen
In dit boek vind je drie feelgoodverhalen over vrouwen in de wetenschap die de liefde vinden.
Het eerste verhaal gaat over een milieu-ingenieur die ongewild samen moet wonen met een advocaat van een groot, vervuilend bedrijf. Een 'haat' naar liefde verhaal.
Het tweede verhaal gaat over een civiel ingenieur die werkt voor een klein bedrijf, dat bijna wordt opgeslokt door een ander bedrijf in hetzelfde gebouw. Dan komt ze vast te zitten in de lift met hun ingenieur.
Het laatste verhaal speelt bij de NASA. Twee ingenieurs komen elkaar na een korte en heftige ontmoeting na jaren weer tegen.
Ali Hazelwood schrijft verhalen over vrouwen in de wetenschap. Vrouwen die moeten vechten tegen de mannelijke vooroordelen, maar ook vaak erg passen in het stereotype van de schattige vrouw: klein, tenger, opstandig en schattig. De mannen daarentegen zijn het type ruwe bolster, blanke pit. Groot en zwijgzaam, maar van binnen heel zachtaardig.
De verhalen zijn dus weinig origineel en toch... lees ik ze graag en meestal ook in één adem. Dit komt doordat Hazelwood wel weet hoe ze een verhaal moet opbouwen en hoe ze de personages, ondanks hun grote overeenkomsten, ook hun eigen persoonlijkheid kan meegeven én door de humor die in de verhalen zit. Meestal is het liefdeskoppel erg aan elkaar gewaagd op verbaal niveau en dit zorgt voor leuke en vaak bijdehandte gesprekken.
De, soms, behoorlijk stomende scènes, zijn voor sommigen een aanrader, voor anderen juist een afknapper.
Het eerste verhaal gaat over een milieu-ingenieur die ongewild samen moet wonen met een advocaat van een groot, vervuilend bedrijf. Een 'haat' naar liefde verhaal.
Het tweede verhaal gaat over een civiel ingenieur die werkt voor een klein bedrijf, dat bijna wordt opgeslokt door een ander bedrijf in hetzelfde gebouw. Dan komt ze vast te zitten in de lift met hun ingenieur.
Het laatste verhaal speelt bij de NASA. Twee ingenieurs komen elkaar na een korte en heftige ontmoeting na jaren weer tegen.
Ali Hazelwood schrijft verhalen over vrouwen in de wetenschap. Vrouwen die moeten vechten tegen de mannelijke vooroordelen, maar ook vaak erg passen in het stereotype van de schattige vrouw: klein, tenger, opstandig en schattig. De mannen daarentegen zijn het type ruwe bolster, blanke pit. Groot en zwijgzaam, maar van binnen heel zachtaardig.
De verhalen zijn dus weinig origineel en toch... lees ik ze graag en meestal ook in één adem. Dit komt doordat Hazelwood wel weet hoe ze een verhaal moet opbouwen en hoe ze de personages, ondanks hun grote overeenkomsten, ook hun eigen persoonlijkheid kan meegeven én door de humor die in de verhalen zit. Meestal is het liefdeskoppel erg aan elkaar gewaagd op verbaal niveau en dit zorgt voor leuke en vaak bijdehandte gesprekken.
De, soms, behoorlijk stomende scènes, zijn voor sommigen een aanrader, voor anderen juist een afknapper.
1
Reageer op deze recensie