Iedereen is er nog

"De stem van de olifant zorgde ervoor dat Raad er niet langer alleen voorstond"

De olifant in dit verhaal verwijst naar "Mimp", een knuffelolifant die de moeder van Raad voor hem maakte. Sinds die tijd helpt dit fantasievriendje Raad in lastige situaties. De onlangs gepensioneerde professor praat dan met een apart stemmetje. Raad verstopt zich achter de olifant (vandaar ook de titel van het boek) om het leven wat makkelijker te maken voor hem.

Raad is een ietwat onhandige, eenzame man die veel waarde hecht aan zijn jaarlijkse vakantie naar Frankrijk samen met zijn "gezin". Hij komt daar met zijn ex vrouw Rachel en zijn kinderen Gabriël en Sara. Dit jaar is "Grant" de moeder van Raad ook van de partij.
Deze vakantie doet Raad herinneren aan de tijd dat ze nog een gelukkig gezin vormden met elkaar.

Het gezelschap verblijft al jaren in dezelfde villa, waar eigenaresse Karin de scepter zwaait en Karim de villa netjes houdt.
Voor Raad is deze vakantie iets waar hij elk jaar naar uitziet. Hij ervaart rust en controle doordat alles hetzelfde blijft (de bewoners rondom de villa, de winkels, de boodschappen die hij gaat doen etc). Dit jaar is het echter allemaal anders.

Philip de nieuwe man van Rachel wil eigenlijk niet meer dat Rachel met haar ex man op vakantie gaat en de kinderen willen ook hun eigen weg gaan.
Raad daarentegen wil dit jaarlijkse uitje graag vasthouden maar durft zich niet goed uit te spreken.

Grant krijgt ook regelmatig het woord. Zij is een eenzame vrouw en al jaren weduwe, maar denkt nog veel aan haar overleden man.

Het boek is geschreven vanuit de verschillende personages, op deze manier leert de lezer de verschillende personages en hun gedachten en gevoelens beter kennen.
In het boek wordt de familiedynamiek en generatieverschillen naar voren gebracht.

Het verhaal bevat "zwaardere" thema's zoals eenzaamheid, gemis en veranderingen in het leven en kan de lezer ontroeren, maar door de humor en woordgrappen is het niet zwaar om te lezen.

Chabot heeft een creatieve manier van schrijven, waar hij regelmatig speelt met taal.
Ik heb het met veel plezier gelezen.
Chabot wist mij door zijn beeldende manier van schrijven mee te nemen in het verhaal, een verhaal met een lach en een traan wat ik iedereen kan aanbevelen.

Anton Corbijn voorzag het boek van een bijzondere cover.

Ik wil de Club van echte lezers hartelijk bedanken voor dit recensie exemplaar.