Het is oké om niet oké te zijn

“Voor ik je laat gaan”
Auteur: Kennedy Ryan
Vertaler: Inge Pieters
Uitgeverij: LS Amsterdam
Genre: Roman

Twee gebroken harten. Eén tweede kans
Deze zin is te lezen op de prachtig vormgegeven cover van het boek “Voor ik je laat gaan”.

In dit boek lezen we het verhaal van Yasmen en Josiah. We zien hen als jonge geliefden in hun studententijd. Daarna maakt het boek een sprong in de tijd en worden de hoofdstukken afwisselend geschreven vanuit het perspectief van Yasmen en Josiah.

Hun huwelijk heeft door een reeks tragische gebeurtenissen geen stand weten te houden. De lezer komt steeds iets meer te weten over deze gebeurtenissen. In het verhaal spelen ook de kinderen Deja en Kassim een grote rol, ook zij hebben zo hun gedachten en gevoelens omtrent alle gebeurtenissen en dit heeft ook invloed op de relatie met hun ouders.
Ondanks de scheiding blijven Yasmen en Josiah zich aangetrokken voelen tot elkaar. Ze zorgen ook samen voor de kinderen en runnen samen hun succesvolle restaurant (dit na een zakelijk moeizame tijd).

De auteur is niet bang om moeilijke onderwerpen te bespreken zoals rouw, depressie en het onder ogen zien van gevoelens en emoties. Je “voelt” op sommige momenten de pijn, de angst, het gemis maar ook de liefde tussen de hoofdpersonen.
Yasmen en Josiah maken hetzelfde mee maar gaan allebei heel anders om met hun pijn en verdriet, dit leidt tot een depressie bij Yasmen terwijl Josiah het liefst doorgaat en niet teveel wil voelen. Dit zorgt voor onbegrip en uiteindelijk een scheiding.

Het durven voelen van emoties en het zoeken van hulp komt uitgebreid aan de orde wat ik heel positief vindt. Hulp zoeken kan een drempel zijn maar kan ook heel helend zijn omdat wij mede gevormd worden door ons verleden. Een mooie zin uit het boek vond ik “Het is oké om niet oké te zijn.
Een andere zin die mij opviel is: Rouw is een opgave. Dat blijkt uit dit verhaal maar al te goed.
Mooi vind ik ook dat naar voren komt dat openheid en kwetsbaarheid ook meer begrip geeft en verandering in relaties, bijvoorbeeld tussen Yasmen en haar dochter Deja.

Het boek is zeker geen luchtige roman maar toch leest het vrij makkelijk omdat het ook gaat over dagelijkse dingen, bijvoorbeeld het werk, vriendschappen, eten etc.
Eten speelt een vrij grote rol. Het boek bevat ook een aantal recepten die regelmatig naar voren komen. Eten is een verbindende factor en bevat ook veel herinneringen.
De afwisseling van perspectief vond ik ook erg goed en het las ook prettig. Daarnaast vond ik het boek haast filmisch geschreven, ik kon het voor me zien.

Vond ik het boek alleen maar mooi? Persoonlijk vond ik de intieme scenes wat te uitgebreid en gedetailleerd en veelvoorkomend, ook het taalgebruik vond ik niet altijd fijn daarbij. Dit was mijns inziens niet nodig geweest en deed voor mij persoonlijk zelfs wat afbreuk aan het verder krachtig geschreven verhaal.

Bedankt @ilonablijlevens en @LSuitgeverij voor deze mogelijkheid om het boek te lezen en te recenseren!