Leven buitendijks is leven met het gemoed van de rivier en haar (onder)stromen

Het boek Buitendijks opent ijzersterk. Vanaf het begin roept het boek een bepaalde spanning op bij je als lezer. Willem leeft bewust buitendijks. Als kind al leefde en woonde hij veelal buiten en bewust kiest hij voor een leven bij de rivier. Een leven midden in de natuur, liefst buiten de menselijke maatschappij en zonder registratie bij de gemeente en zonder id-bewijs.

In het eerste deel van het boek maak je kennis met Willem. In heldere, voortduwende zinnen ontdek je hoe Willem leeft. Hij neemt je mee in de uiterwaarden en je maakt kennis met de flora en fauna. En natuurlijk ook met de alom aanwezige rivier.

De rivier komt en gaat. Het water stijgt en het water daalt, iedere dag is de stroming anders net zoals de kleuren van het water. Willem observeert de rivier, wast zich erin en zwemt samen met hond Fido.
Niet alleen de natuur doet wat hij wil. De mens heeft de behoefte om de natuur in te perken, te beteugelen en haar wil op te leggen. In krachtige zinnen schetst de auteur hier gaandeweg het boek via de gedachten van Willem een beeld bij. Dit zet je als lezer aan het nadenken. Projecten als ruimte voor de rivier worden hierbij benoemd. Actuele thema's en vraagstukken komen hier naar voren: bouwen met de natuur is dat daadwerkelijk natuurbeheer en goed voor de aarde zorgen of is het een vorm van de natuur beteugelen?

Het boek neemt naar het einde toe via de krachtige gedachten van Willem een meer filosofische wending; hoe vrij ben je als mens en als je leeft in de natuur kun je dat in Nederland geheel zelfstandig doen?
Wat mij betreft is het boek een aanrader om te lezen. Is het altijd makkelijk, nee zeker niet. Ik vond het qua leeservaring wel een stuk prettiger lezen (beter te volgen) dan het boek Zuurstofschuld, geschreven door dezelfde auteur.