Lezersrecensie
Informatief maar mist samenhang
Hiervoor las ik Het Pauperparadijs en De Omwenteling (de eeuw van de vrouw) van dezelfde auteur. Twee boeken die mij grepen. Dus toen ik Ondanks de Zwaartekracht in handen kreeg, verheugde ik me op weer een fijn boek. Helaas wist dit boek me echter niet zo te grijpen.
Het grote verschil tussen de boeken zit in het centrale thema. In Het Pauperparadijs gaat Jansen op zoek naar antwoord op een hardnekkigherucht in de familie: namelijk dat ergens in de familie een zeer voornaam persoon met geld zou zijn. Hoe zit dit, stat ze daarvan af en wat betekent dat? Wat volgt is een zoektocht die juist uitkomt bij de Koloniƫn van Veenhuizen, waar armoedzaaiers, paupers, landlopers etc terechtkwamen in een vaak uitzichtloze situatie. Er onstaat een beeld van de geschiedenis van klassen, van armoede en van leven als dienstbodes etc. Met een persoonlijke zoektocht tekent ze de geschiedenis op.
In De Omwenteling hangt haar best traditionele moeder begin jaren 80 een wit, schoon laken aan de waslijn. Het is een oproep van de vrouwenbeweging om dit te doen. Hoe komt het dat haar moeder, een traditionele huisvrouw, hieraan meedoet? Ook hier zorgt de centrale vraag voor een familiegeschiedenis die wordt verweven met de grotere geschiedenis, in dit geval die van de vrouwenbeweging, de vrouwenrechten de de familie als "hoeksteen van de samenleving"
En dit centrale, persoonlijke thema is waar het mis gaat bij Ondanks de Zwaartekracht. Het verhaal van Jansen die ballerina wil worden loopt er doorheen. Ze beschrijft het leven van stadsvernieuwer Cor van Eesteren en danseres Steffa Wine. Maar de drie verhalen hebben weinig samenhang, behalve een geforceerde: Jansen groeide op in een wijk die is ontworpen door Van Eesteren, waar ze naar de balletschool van Wine ging. Gezocht, te veel bij elkaar geraapt en daarmee te veel los zand om de lezer echt te kunnen grijpen.
De drie sterren zijn voor mij vooral voor de informatie en het beeld dat Jansen geeft over (met name) de jaren 30, waarin kunst, architectuur etc een heel ander gedachtengoed kreeg. Ik herken er het gedachtengoed van mijn vader(kunstenaar) in. Dat is interessant en de moeite waard.
Verder hoop ik vooral dat een volgend boek van Suzanna Jansen weer een duidelijker thema heeft, want haar vermogen om geschiedenis tot leven te brengen adhv een familieverhaal, is krachtig. Alleen in dit boek even wat minder.
Het grote verschil tussen de boeken zit in het centrale thema. In Het Pauperparadijs gaat Jansen op zoek naar antwoord op een hardnekkigherucht in de familie: namelijk dat ergens in de familie een zeer voornaam persoon met geld zou zijn. Hoe zit dit, stat ze daarvan af en wat betekent dat? Wat volgt is een zoektocht die juist uitkomt bij de Koloniƫn van Veenhuizen, waar armoedzaaiers, paupers, landlopers etc terechtkwamen in een vaak uitzichtloze situatie. Er onstaat een beeld van de geschiedenis van klassen, van armoede en van leven als dienstbodes etc. Met een persoonlijke zoektocht tekent ze de geschiedenis op.
In De Omwenteling hangt haar best traditionele moeder begin jaren 80 een wit, schoon laken aan de waslijn. Het is een oproep van de vrouwenbeweging om dit te doen. Hoe komt het dat haar moeder, een traditionele huisvrouw, hieraan meedoet? Ook hier zorgt de centrale vraag voor een familiegeschiedenis die wordt verweven met de grotere geschiedenis, in dit geval die van de vrouwenbeweging, de vrouwenrechten de de familie als "hoeksteen van de samenleving"
En dit centrale, persoonlijke thema is waar het mis gaat bij Ondanks de Zwaartekracht. Het verhaal van Jansen die ballerina wil worden loopt er doorheen. Ze beschrijft het leven van stadsvernieuwer Cor van Eesteren en danseres Steffa Wine. Maar de drie verhalen hebben weinig samenhang, behalve een geforceerde: Jansen groeide op in een wijk die is ontworpen door Van Eesteren, waar ze naar de balletschool van Wine ging. Gezocht, te veel bij elkaar geraapt en daarmee te veel los zand om de lezer echt te kunnen grijpen.
De drie sterren zijn voor mij vooral voor de informatie en het beeld dat Jansen geeft over (met name) de jaren 30, waarin kunst, architectuur etc een heel ander gedachtengoed kreeg. Ik herken er het gedachtengoed van mijn vader(kunstenaar) in. Dat is interessant en de moeite waard.
Verder hoop ik vooral dat een volgend boek van Suzanna Jansen weer een duidelijker thema heeft, want haar vermogen om geschiedenis tot leven te brengen adhv een familieverhaal, is krachtig. Alleen in dit boek even wat minder.
1
Reageer op deze recensie