Briljant!

Wat als je niet geschikt bent als chauffeur van een vluchtauto; je niet kan worden ingezet als bankovervaller omdat je last van je geweten krijgt; werken met drugs onmogelijk is omdat je niet kan rekenen en de prostitutie ook geen optie is omdat je snel verliefd wordt? Simpel, dan word je huurmoordenaar. Althans, zo redeneert Olav, hoofdpersoon in Jo Nesbø’s nieuwste boek, Bloed op sneeuw. Dit keer dus geen Harry Hole, de beroemde protagonist waar de Noorse thrillerkoning faam mee verwierf. Nee, dit keer heeft Nesbø gekozen voor de ontvankelijke en verdorven ‘expediteur’ Olav.

“Ik hield van wachten. Ik hield van de tijd tussen het nemen van het besluit en het uitvoeren ervan. Dat waren de enige minuten, uren, dagen in mijn korte leven dat ik iets wás. Ik was iemands lot.”

Wanneer Olav van drugsbaron Daniel Hoffman de opdracht krijgt om Corina, de vrouw van Hoffman, om te leggen, gaat het mis. De wrakke emoties van Olav spelen hem parten en hij krijgt gevoelens voor de vrouw die hij moet vermoorden. Hij doet het niet. In plaats daarvan vermoordt hij de vermeende minnaar van Corina en duikt hij samen met haar onder. Daniel Hoffman is in alle staten en kan niet anders dan ‘zijn fixer’ opsporen en doden. Maar aan de andere kant weet Hoffman wat de kwaliteiten van Olav zijn en is hij dus ook op zijn hoede voor de acties van de gevoelige Olav. Een spannend steekspel volgt, waarbij ook een concurrerende criminele bende zich ermee bemoeit.

In prachtig proza neemt Nesbø je mee in de gedachtewereld van Olav. Een huurmoordenaar met een moraal, die zich mislukt voelt in het leven en het moment beleeft om iets goed te doen. Zijn jeugd, met een criminele vader en een alcoholistische moeder hebben hem gebracht tot waar hij nu staat. De empathie voor zijn slachtoffers en zijn enigszins zwakke karakter maken van hem een personage met wie je meevoelt en meeleeft. Zijn visie op het leven is boeiend, waarbij hij zijn licht laat schijnen op de zin van het leven. Het feit dat dit in ik-perspectief gebeurt, maakt de leeservaring nog intenser.

Het boek bevat nog geen 200 bladzijden, maar Nesbø gebruikt precies het juiste aantal pagina’s om het verhaal te vertellen. Prachtige quotes en zinnen, die zowel Olav als de lezers doen nadenken over thema’s als liefde, dood en familie, maken van Bloed op sneeuw  meer dan een literaire thriller. Het is bijna poëtisch wat Nesbø ons voorschotelt. Na het dichtslaan van het boek, ben je geneigd het nog eens vanaf het begin te lezen. Briljant, lezen dit boek!