Een ambitieus en dynamisch politiek drama
Er staat iets heuglijks te gebeuren in Frankrijk: voor het eerst in de geschiedenis maakt een Algerijn kans op het presidentschap. Idder Chaouch staat - met nog een paar dagen tot de verkiezingen – bovenaan in de peilingen en het ziet er dus naar uit dat de linkse socialist de hoogste macht in Frankrijk zal grijpen. Het zorgt voor veel spanning in de samenleving, waarin vooral de Arabische gemeenschap verheugd is. ‘Hun’ kandidaat Chaouch staat namelijk voor eendracht, gelijkheid en harmonie. Deze belangrijke politieke gebeurtenis vormt in De Franse bruiloft de achtergrond van het verhaal. De focus ligt op de familie Nerrouche, die haar eigen vreugdevolle aangelegenheid viert.
Slim Nerrouche trouwt met de beeldschone Kenza en het feest rondom de bruiloft is groots; ooms, tantes, neefjes, nichtjes, zussen en broers: familie van zowel de bruid als bruidegom is aanwezig. Het gespreksonderwerp is uiteraard het mogelijke presidentschap van Chaouch, maar ook de jurk van de bruid, de kledingkeuze van de gasten en de muziek worden onder de loep genomen door de diverse gasten. Het zijn de standaard taferelen van een bruiloft. Eén van de gasten is neef Fouad, die naast een bekend acteur ook een voorstander is van sociale integratie en dus aanhanger van Chaouch. Hij speelt een centrale rol in het verhaal, evenals zijn afstandelijke broer Nazir, die afwezig is op de bruiloft. Nazir is een raadselachtig figuur, wiens activiteiten en overtuigingen sterk naar fundamentalisme neigen. Later komen we erachter dat Nazir daadwerkelijk een terroristische aanslag beraamt, tegen Idder Chaouch. Hij chartert voor die opdracht zijn neefje Krim, een beïnvloedbaar en opstandig karakter, die echter van niks weet en op het trouwfeest maar wat rondslentert en joints rookt. Hij heeft eigenlijk als enige van de familie goed contact met Nazir en spreekt hem geregeld. Na de bruiloft krijgt hij een sms van zijn neef dat hij de metro naar Parijs moet pakken. Daar aangekomen krijgt hij een pistool in zijn hand geduwd en wordt hij gedwongen te schieten op Chaouch…
Sabri Louatah (1983) is geboren en getogen in Parijs, maar woont nu in de Verenigde Staten. Met zijn debuutroman De Franse bruiloft schrijft hij een ambitieus en dynamisch politiek drama vol met dwingende karakters en narratieve wendingen. Het is het eerste deel in een trilogie en is vertaald door Marga Blankestijn. Inspiratie voor zijn verhaal heeft hij uit zijn eigen leven gehaald, daar hij opgroeide in een Franco-Algerijnse gemeenschap in Grenoble ten tijde van de presidentiële campagne in 2012. In een interview met de Franse televisie vertelt hij dat hij met zijn romantrilogie de minderheden in Frankrijk een stem wil geven, omdat deze karakters nogal ontbreken in de literatuur en media. Tegelijkertijd worstelen juist deze – veelal moslimimmigranten – nog altijd met het stereotype dat ze zijn verworden. Het is een interessant thema tegen een al even interessant politiek decor.
Louatah giet direct vanaf het begin een emmer met personages, relaties en informatie over de lezer leeg, waardoor meteen de volle aandacht wordt geëist. Het is goed opletten en de familiestamboom voor in het boek is daarbij een handig aanknopingspunt. Toch is het veel, misschien wel te veel; binnen de hoofdstukken wordt er veel geschakeld tussen de personages, telkens vanuit een ander gezichtspunt. Het vergt focus en discipline om steeds kort een nieuw leven in te duiken en de betreffende persoon echt te leren kennen. Net als je iets meer over een bepaald personage komt te weten, spring je namelijk alweer naar een heel ander decor, om pas tientallen pagina’s later weer terug te keren. Het maakt dat de karakters zich traag vormen en diepte ontbreekt.
Eenmaal bij het tweede deel van het boek aangekomen, komt er meer vaart in het verhaal. De karakters zijn meer ingekleurd, de hoofdzaken zijn van de bijzaken gescheiden en de bedoeling van de auteur wordt duidelijk. Tevens bouwt hij een thrillerelement in door zich meer te richten op de zoektocht naar Nazir en de terechtstelling van (terrorist) Krim. Dat hij daarbij weer een heel net van politiediensten en overheidsinstanties over de lezers werpt, is jammer, maar spannend en intrigerend wordt het wel.
De Franse bruiloft is een complex en omvangrijk boek met boeiende, actuele thema’s en een steeds strakker wordende spanningsboog. Als Louatah dit weet vast te houden, dan belooft het veel goeds voor het vervolg Broers, vijanden, dat dit najaar (2017) al verschijnt.
Reageer op deze recensie