John Brosens is een groot schrijver

De definitieve doorbraak van John Brosens laat nog altijd op zich wachten. Dat is op zich vreemd, want met De Mediator Dodenlijst, zijn achtste thriller, laat Brosens duidelijk zien dat hij het gemiddelde niveau van (Nederlandse) thrillerscene ontstijgt. Wellicht is het feit dat de thrillers van deze inwoner van Vlissingen worden uitgegeven door de nog jonge en dus minder bekende uitgeverij PMA de oorzaak van de uitblijvende weg naar het grote publiek. De thrillers van Brosens zijn zonder meer te plaatsen in het rijtje van topauteurs in Nederland; zo ook De Mediator Dodenlijst.

Roelof Zijldijk is een jonge freelanceauteur met enorme schulden. Hij maakt wekelijks een interview voor de Haagse regiokrant De Havenloods, en rijdt af en toe als taxichauffeur voor zijn vriend Salomo, maar een vetpot levert het niet op. Vrienden heeft hij amper en met zijn familie heeft hij geen contact, behalve met zijn stugge oom Wiebo, bij wie hij geregeld over de vloer komt. Het leven van Roelof verandert drastisch als twee ingrijpende gebeurtenissen zijn normale levenspatroon in de war schoppen. Eerst vindt hij zijn oom Wiebo levenloos onder aan de trap in zijn huis. Het sectierapport wijst op een ongelukkige val, maar Roelof heeft zijn bedenkingen, die versterkt worden door het feit dat zijn oom kort voor zijn val bezoek heeft gehad van een vreemde man.

Tegelijkertijd wordt Roelof gevraagd om de autobiografie van Marjolie van Goor te schrijven, voormalig minister van Justitie. In het verleden is er flink wat negatieve commotie rond deze arrogante vrouw geweest, voornamelijk omdat zij een fervent voorstander was van het bezuinigen op uitkeringen. De biografie is bedoeld als charmeoffensief om alle foute meningen recht te zetten. Roelof belandt in een draaikolk van emoties, waarin hij lastige keuzes moet maken..

In een vlotte schrijfstijl en met veel dialogen vertelt Brosens een spannend, intrigerend en onderhoudend verhaal met een grandioze plot. Twee ogenschijnlijk afzonderlijke verhaallijnen weeft hij vakkundig in elkaar. Wat heeft de dood van oom Wiebo te maken met de biografie van Marjolie van Goor? De twijfels van Roelof over het overlijden van zijn oom worden nog groter als blijkt dat er elders in het land soortgelijke 'ongevallen' hebben plaatsgevonden. Samen met de beeldschone studente Manuela, dochter van Salomo, gaat Roelof op onderzoek uit.

Jonh Brosens heeft in het web van intriges ruimte gevonden om twee duidelijk boodschappen aan de maatschappij over te brengen. Enerzijds heeft hij met Marjolie van Goor een schoolvoorbeeld gecreëerd van een persoon op een hoge politieke post die, door tegen andere politici in te gaan, het publiek voor zich wint en zo haar radicale, arrogante ideeën kan verspreiden. En anderzijds het thema van de slecht beveiligde privacy op het internet, waar vertrouwelijke documenten of betalingen heel simpel op te sporen zijn door de veiligheidsdrempels te vermijden en de aangebrachte security te omzeilen. Het doet denken aan CEL, het Gouden Stropwinnende boek van Charles den Tex, waarin identiteitsdiefstal via het internet aan de kaak wordt gesteld. En dat is niet de enige overeenkomst met Den Tex, want ook Brosens heeft als hoofdpersonage voor een onschuldige man gekozen die van zijn zorgen af denkt te zijn, maar ondertussen, zonder het te weten, in vreemde zaken belandt. De lezer kan zich identificeren met Roelof en leeft met hem mee. Op een gegeven moment ontstaat er zelfs een gevoel van medelijden voor deze arme kerel, die zich van geen kwaad bewust is.

De vergelijking met Charles den Tex is een compliment en hopelijk een aanmoediging voor vele lezers, want John Brosens is een groot schrijver die het podium van een topauteur verdient.