Een uitdagende ontboezeming van een ex-gigolo

Met een stoïcijnse en enigszins zwoele blik staart Frank de Bruyn je aan vanaf de cover. Omringd door twee wulpse dames, zittend op een bank. Het wekt direct je nieuwsgierigheid. Wie is deze man en wat is zijn verhaal? Jarenlang bezocht hij als Gigolo Ramon allerlei type vrouwen die tegen betaling seks met hem wilden. Een onderwerp waar nogal een taboe op heerst in Nederland. De Bruyn doorbreekt deze en geeft in Niets is wat het lijkt een kijkje in de keuken van een gigolo.

In zijn jeugd was Frank een onzekere jongen, geconfronteerd met een zogenaamde kippenborst, een lichamelijke afwijking met een naar voren gericht borstbeen. Hij werd gepest en was heel eenzaam. Na zijn operatie kroop hij uit zijn schulp en toonde zich zelfverzekerd. Op een beurs werd hij ontdekt als model, wat het begin betekende van een ‘carrousel van uitzonderlijke situaties en gebeurtenissen’. Dit begon met een baan als croupier in het Holland Casino, een job die hij zelf omschrijft als ‘een waar haantjesgevecht’ daar het mannelijke personeel veel aandacht genoot van (vooral) de vrouwelijke clientèle. Het was ook hier waar hij zijn eerste ervaring met betaalde seks kreeg en waar hij zijn toenmalige vriendin leerde kennen, een prostituee. Zij was het die Frank introduceerde in het leven als gigolo. 'Alsof hier een markt voor is? Welke vrouw betaalt nu voor seks, terwijl ze het op elke hoek van de straat kan krijgen ... voor niks?' was zijn eerste reactie. Een logische reactie, maar al snel ontdekt hij dat niets is wat het lijkt en start hij een carrière als gigolo. Een loopbaan die hij zich nog lang zal heugen ...

Voordat je begint met lezen, zijn er vragen die direct bij je opkomen als je aan dit beroep denkt. Wat voor type vrouwen boekt een gigolo en met welke reden? Wat als die vrouw minder aantrekkelijk is? En wat als er een echtgenoot in het spel is die erbij wil zijn of – nog erger – mee wil doen? Voor veel mannen klinkt het als een droombaan en bij een aantal vrouwen zal het tot spannende gedachtes leiden. Maar zijn deze gegrond? Is het wel zo leuk en spannend als het lijkt? Deze en talloze andere vragen worden door Frank de Bruyn beantwoord. Als een soort stagiair maakt de lezer kennis met het leven van een ‘mannelijke hoer’.

In Nederland kent Frank de Bruyn enige bekendheid, maar bij velen zal zijn naam geen belletje doen laten rinkelen. Onder het pseudoniem Gigolo Ramon schreef hij columns in het vrouwenblad Viva, was hij te gast bij talkshows en werd hij enkele keren geïnterviewd door tijdschriften en kranten. Maar zijn meest bizarre verschijning in het nieuws was middels het blad Linda, dat taboedoorbrekend wilde zijn door onder nieuwe abonnees vijfentwintig vrouwen uit te loten die een gigolo naar keuze mochten uitzoeken op de website. Iets wat tot veel hilariteit, maar ook afgunst zorgde bij Frank.

Het is een van de vele leuke anekdotes die in het boek de revue passeert. Het zijn er teveel om op te noemen en uit te lichten. Sommigen zijn komisch, de meeste zijn bizar, maar allen houden je aan de pagina’s gekluisterd. Frank de Bruyn vertelt zijn verhaal alsof je naast hem aan de bar in de kroeg zit. Een borrel en een hapje zouden toepasselijke metgezellen zijn tijdens het lezen van dit boek. Zijn stijl van schrijven is luchtig, toegankelijk en to-the-point. Voor je het weet is het boek uit. Het verlangen naar meer van zulke verhalen is groot. Niets is was het lijkt schreeuwt dan ook om een vervolg.

Voor zowel mannen als vrouwen is Niets is wat het lijkt een uitdagende ontboezeming van een ex-gigolo, die de stoutste dromen van beide geslachten werkelijkheid maken. Iedereen zal na het lezen een andere conclusie hebben over het feit of het gigolobestaan enkel plezier en genot kent of dat de nadelen zwaarder wegen dan de voordelen.