Een iets te intiem betoog
Na jaren fictief geschreven te hebben over vaders die niet de zijne zijn, is de dood van zijn eigen vader het omslagpunt voor Marcos Giralt Torrente (1968). Toch kwam deze beslissing niet zonder twijfel tot stand, onzeker dat hij is om diverse redenen. Is het leven van zijn vader bijvoorbeeld wel 'romanfahig' genoeg? Interesseert iemand zich überhaupt in het leven van zijn vader (“iedereen heeft een vader en alle vaders gaan dood”)? Wat is de noodzaak en wat zou zijn vader er zelf van vinden? En naast dat, hoe zou Torrente het zelf ondervinden, durft hij zijn ware gevoelens wel te uiten en poetst hij niet onbewust de donkere hoekjes weg? Kortom: durft hij wel eerlijk te zijn? Zijn relatie met zijn vader was immers gecompliceerd, geregeerd door stemmingswisselingen, stiltes en wederzijdse schroom. Het bestond uit wrok en wrevel, maar ook uit ontzag en respect. Toch is Torrente het avontuur aangegaan en schreef hij Tijd van leven, een zeer persoonlijk relaas over een complexe vader-zoon-relatie.
In Tijd van leven - in Spanje onderscheiden met de Nationale Literatuurprijs – schrijft de Madrileen Torrente dus pas werkelijk over zijn vader, vlak na zijn overlijden. Maar hoeveel weet hij eigenlijk over zijn vader? Al vroeg in zijn leven, toen Torrente nog een kind was, verliet zijn vader het ouderlijke huis in en werd hij een soort nomade in het bestaan van zijn moeder en hem. Soms kwam hij langs, deed hij enkele vaderlijke dingen met zijn zoon, zoals het naar school brengen, leren scheren en praten over mannelijke issues, maar verdween hij net zo snel als dat hij was gekomen. Terug naar zijn nieuw opgebouwde bestaan, naar zijn vriendin die hij uit Brazilië kent. Hij was schilder, werd bewierookt door critici en was een graag geziene – en goed verkochte – kunstenaar op exposities. Maar zijn beroep leidde ook tot onzekerheid, zowel financieel als mentaal. En dit had invloed op de relatie tussen vader en zoon.
Continu hadden de twee confrontaties met elkaar. Marcos Torrente, die voor zijn moeder moest zorgen en andersom, zonder vaderfiguur die – volgens hen – maar deed wat hij wilde. Het resulteerde in veel haat en nijd, stille leemtes en uitbarstende scheldkanonnades, waarna ze elkaar tijden niet meer zagen. Toch kwamen ze altijd weer bij elkaar, omdat ze elkaar nodig hadden of domweg omdat ze elkaar misten. Het was een vicieuze cirkel, de vader, de zoon en de vriendin die hij uit Brazilië kende: eenieders wrevel als continue voedingsbodem voor die van de anderen. Toch komt Marcos er tegen het eind achter dat hun band sterker was dan ze beiden hadden gedacht en wijkt hij amper van zijn vaders zijde op diens door ziekte aftakelende leven. Verzoening en inkeer zijn in het laatste gedeelte van het boek de voornaamste emoties.
Hoe schrijnend het verhaal af en toe is, het kent geen gekke gebeurtenissen, punten die zijn vader uniek maken van anderen en echt de moeite waard zijn om over te vertellen. Torrente schrijft heel persoonlijk, wat tot compassie zou moeten leiden, maar vaak juist onpersoonlijk en afstandelijk is. Er wordt veel verteld over weinig. Natuurlijk, de band met zijn vader is bijzonder, maar niet meer bijzonder dan een gemiddelde relatie. De literaire – en af en toe lastig te volgen - schrijfstijl doet daar niks aan af, een enkele keer moet Torrente er zelfs op letten dat hij niet verzandt in zijn gedetailleerde manier van schrijven dat langdradig en saai over kan komen. Het lopende verhaal wordt vaak onderbroken door de hypotheses en overpeinzingen van de auteur, hoe de band tussen hen is ontstaan, wat de emotionele pijlers zijn van hun relatie en de beweegredenen van het contrast ervan. Het stoort, wijdt uit van het werkelijke verhaal en verslapt de greep erop.
Tijd van leven weet niet te pakken en niet te raken, terwijl dit nu juist de essentie van dit verhaal moet zijn. Het is een broze idylle, waarbij de afstand naar de lezer te groot is om de persoonlijke gevoelens van de auteur te kunnen voelen. Voor de auteur een elegisch portret, voor de lezer een iets te intiem betoog.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mads Bruynesteyn
Gesponsord
Een diepgravend onderzoek naar de meest mysterieuze politieke moord van de 20e eeuw, die op de Amerikaanse president John F. Kennedy.
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
'Bevreemdend, mysterieus en ongelofelijk. Esther Gerritsen maakt het onbereikbare perspectief herkenbaar.' – Jury Boekenbon Literatuurprijs 2024 over Gebied 19
Nieuwe, prachtige roman van dé literaire stem uit Ierland, Sally Rooney.
Dog Man is terug met een spannend nieuw avontuur! Een stinkdier zorgt voor een groot drama: Dog Man ruikt verschrikkelijk
Een radicaal eerlijk en aangrijpend onderzoek van een dochter die niet alleen de moeizame relatie met haar moeder probeert te begrijpen, maar ook de verstoorde relatie tot haar eigen lichaam.
Speurend naar eeuwenoude ruïnes en kastelen, objecten en kunstwerken, reisroutes en slagvelden slalomt Bart Van Loo door de Lage Landen.
Een nieuwe Baantjer is altijd een goed cadeau! Op een voorjaarsochtend wordt het lichaam van Ron Doomerik aangetroffen in zijn appartement aan de Amsterdamse Houtkade. Er steekt een mes in zijn rug.
Een magische reis naar Fantasia is een nieuwe versie van het avontuur Lang Leve Fantasia van Geronimo Stilton met extra veel avontuur en veel meer illustraties. Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Een betoverend cadeauboek, met linnen omslag, poëtisch vertaald door Imme Dros.
De manga over een avontuurlijke eenhoorn voor 9+. Unico's liefde heeft Venus en haar handlanger Byron wakker gemaakt, die hen allebei willen vernietigen!
De uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis. Een schitterend halfland van angst en hoop, ingeklemd tussen hoge dijken, waar alles permanent verandert en niets is wat het lijkt.
Meester Jesper gaat op schoolkamp met de kinderen uit groep 8. De directeur, mevrouw Azijnvijver, heeft één strenge eis: geen telefoons mee op kamp.
Meester Mark verzamelde de allerleukte taalfoutjes en kinderlogica over feesten en feestjes: van verjaardag tot kerst, en van sint tot de geboorte van een baby.
Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen - Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
Een zeer vooraanstaand forensisch antropoloog claimt dat in het kunstwerk gebruik is gemaakt van een menselijk bot.
Diep verscholen in de Appalachen ligt de McAlpine Lodge, waar Will en Sara hun huwelijksreis doorbrengen. Het resort is een afgelegen paradijs op aarde, behalve dan dat iedereen er liegt.
Het langverwachte vervolg op Koninkrijk. Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Vergeet wat je weet over het continent Afrika. Zeinab Badawi duikt in het verleden van haar geboortecontinent, de geboorteplek van de mensheid.
Waar we onze kinderen in de fysieke wereld steeds meer overbeschermen, laten we hen in de digitale wereld vogelvrij – met desastreuze gevolgen voor hun mentale welzijn.
In dit derde deel van 'De memoires van Abel Sikkink' zien we Parijs en het grillige Europa van de tweede helft van de negentiende eeuw.
De ineenstorting van welvaartsstaten, supercyclonen, megadroogtes, extreemrechts extremisme, ongebreidelde virussen, energietekorten, cyberaanvallen: de mensheid beweegt zich richting een tijdperk van permanente crisis.
Dit boek wijst de weg naar een energieker leven. Je wakkert het vuur in je leven weer aan!
